Bir kitabı okurken geçen iki saatin ömrümün birçok senelerinden daha dolu daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
Senelerimizi harcadığımız insanlar bizi hayal kırıklığına uğrattıp vefasızlık yapıyorlar... gün yeniden doğuyor ve siz kalkıp yumurta kırıyorsunuz, evin tozunu alıyorsunuz, beyazlarla renklileri asla karıştırmıyorsunuz.
Ortalığı birbirine katanlar, politikacılar, kahramanlar,tarihi saçmalıklarıyla dolduran heyecanlı tipler insanlık adına basit,vasat bir basamak oluştururlar.
Karakter düzeltilebilir olsaydı "yaş itibariyle hayatının ikinci yarısında olan insanların ilk yarısında olanlara nazaran daha erdemli olması gerekirdi"(ki bu doğru değil)
Hayatı boyunca bir kez bile olsa hata yapmış biri ömür boyu gözümüzden düşer,kendisine karşı güvenimizi yitiririz. Bu da kalıcı karaktere inandığımızın kanıtıdır.