Okuduğum en iyi kitaplardan biriydi kısaca. Her sayfanın bir cümlesinde bile olsa kendimi bulduğum bir kitaptı. Çok iyiydi, sabaha kadar övebilirim ve abartılmakta ne kadar haklı olduğunu da desteklerim. Ne yapacağını, ne için yaşayacağını ve kendini kaybetmiş umutsuz insanların çözüm yolu olarak gördüğü şey intihardır. Dazai de bu insanlardan biri. Ölmeyi bu kadar çok denemiş ve bıkmamış birini ilk defa okuyorum, şahit oluyorum.
Normalde intihar eden ve ölemeyen insanlar "ölmek çözüm değilmiş" gibi şeyler söylediğinde sadece bunu başarısız oldukları için mi söylüyorlar acaba diye düşünüyorum. Ama Dazai ölmeyi bile beceremiyorum gözüyle kendine bakışını, mutluluktan bile korkan ruhunu hissedebildim.
Okuyun, (şiddetle) tavsiyemdir.
