kafkaesk
@menekselerinkokusuolmazdi
Lise
2007
29 reader point
Joined on April 2024
Şu anda okuduğu kitap
Sabitlenmiş gönderi
Sadece sizi eğlendiren şeyler, beni eğlendirmiyor.
Evet, özetlemek gerekirse durum buydu. Tüm bu dünyadan, insanlardan ve beklentilerden hoşlanmıyordum. Hayatımı bir odanın içinde kitaplarla geçirsem kendimi daha iyi hissederdim ama bunun doğru olmadığını da biliyordum, bu yüzden deniyordum ve onlarla vakit geçiriyordum. İletişim kurup onları anlamaya çalışıyordum ama insan dediğimiz, o kadar da karmaşık bir varlık değildi ve beni asıl deli eden buydu, ben kocaman bir derinliği düşünürken olup biten çoğu şey öyle sığ geliyordu ki insanlar yüzünden sürekli hayal kırıklığına uğruyordum.
İnsan anılarını kolaylıkla hatırlayabileceğini sanır, ne zaman ki çocukluğumuz sorulsa her şeyin aslında ne kadar bulanık olduğunu fark ederiz.
Bugünümüze dokunan olaylar dışında.
Reader Follow Recommendations
Doğarken adını Hakkı koymuşlar ama yaşarken hiç de adil olmamış.
Hayat bir işinize yaramadıysa, boşu boşuna geçtiyse onu yitirmekten ne korkuyorsunuz?
Daha yaşayıp da ne yapacaksınız?
Madem ki ölümün önüne geçilemez, ne zaman gelirse gelsin.
Bütün dertlerin bittiği yere gideceğiz diye dertlenmek ne budalalık.
Ruhta ve bedende rahatlık olmadıkça, döşek rahat olmuş neye yarar?
Bakıyorum da öyle çürük taraflarım var ki söylemeye zor varıyor dilim.
Sağlam oturaklı neyim var? Her an sendeleyip düşebilirim.
Gözlerim bir şöyle görüyor, bir böyle.
Açken başka bir adamım sanki, yemekten sonra başka.
Keyfim yerindeyse, hava da güzelse kötü kişi değilim:
Ama bir nasır canımı yakmayagörsün, asık suratlı, aksi, yanına yaklaşılmaz bir adam olurum.
Aynı atın yürüyüşü bir rahat gelir bana, bir rahatsız; aynı yolu bir uzun bulurum, bir kısa; aynı biçim bir hoşuma gider bir zıddıma.
Bir gün her işe yatkınım, bir başka gün hiçbir şey gelmez elimden.
Bugün sevindiğim şeye yarın üzülebilirim.
İçimde durmadan değişen, ele avuca sığmayan bir sürü duygu.
Sayfa 102 - İnsan HaliKitabı okudu
Ne işimiz var o sevinç yelleri ortasında bu düşkün halimizle?
Ölümün bizi nerede beklediği belli değil, iyisi mi biz onu her yerde bekleyelim.
Bütün umudum kendimde
Sayfa 82 - TerentiusKitabı okudu
Bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamak.
Bence en dayanılmaz, en korkunç durum uyanık olup da azap çeken bir ruhun duyduğunu anlatma olanağı bulamamasıdır.
Dili kesildikten sonra işkence edilen insanların durumuna benzetebiliriz bunu.
Kafam durup dinlenmeden, hiçbir sıra, hiçbir ilinti gözetmeden öyle garip fikirler, öyle saçma sapan hayaller kuruyor ki ilerde bunların manasızlığını ve acayipliğini görüp kendinden utansın diye hepsini kaydetmeye başladım.
Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu kaybeder;
Çünkü, her yerde olmak hiçbir yerde olmamaktır.