Cemil Meriç ister Demirciler Çarşısı Cinayeti'ni ister Yaşar Krmal'i beğenmediğini ölçüsüz bir dille dile getirirse getirsin ben okumaya başladıktan az bir süre sonra bir kez daha kani oldum ki Yaşar Kemal bu toprakların en büyük yazarlarındandır. Evet çok büyük bir "serüveni" anlatmıyor kitap; neden, ne zaman başladığını dahi hatırlamayan iki eski türkmen beyinin kan davasının etrafında, Cumhuriyet sonrası yitip gitmekte olan feodal beyleri, yerlerine gelmeyi dört gözle gözleyen, ilmek ilmek ören yeni beyleri, çukurovanın sıtmadan, açlıktan kırılan olmadı beylerin kırdıttığı halkı; dönemin siyasi yapısını Yaşar Kemal'in o lirik diliyle doyuyor insan. Bir karıncanın bir böceği taşıma öyküsünün nereye varacağını sayfalarca okuyor da insan bir an sıkılmıyor, bunalmıyor. On sayfa önce küfrederek kitabı sertçe kapattıran karakteri 30 sayfa sonra anlıyor, seviyor, onun için üzülüyorsun. Tek bir karaktere kızamıyor insan ne yaparsa yapsın; Kambur Tellal'a. Ezcümle Yaşar Kemal'in de dediği gibi "o güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler..."
