"Edip'in şiir kişileri tıpkı Nâzım'ınki gibi sokakta, orada burada, yorgun, kaybetmiş, mutsuz ve genelde yalnız kişilerden oluşuyordu. Gerek kendileriyle, gerek toplumla çok yönlü bir çatışma içinde yaşayan bu kimselerin en büyük ortak noktası acıydı."
