Hisler
Hayatımda bu kadar bunaldığımı, nefesimin kesildiğini hissettiğim ilk an değil. Maalesef ki bu hissi çok yakından tanıyorum. Ama aşina olmak hiçbir duyguyu daha kolay ya da çekilebilir kılmıyor.
Boğazımın ortasında kocaman bir yumru var ve ben bunu nasıl iyileştireceğimi bilmiyorum.
Her zaman bir şeyler için geç kaldığımı hissettim içten içe ve
- Lütfen sonuna kadar okuyun -
- Bak kızım, ben sana som altından yapılmış bir kaşık hediye etsem, sevinir misin?
- Hocam nasıl sevinmem?
- Ayrıca bu kaşığın üzerine, dünyanın en mâhir sanatkarları tarafından, süslemeler yapılmış olsa..
Ama bitmedi. Bu kaşığın süslemeleri de dünyanın en değerli mücevherleri ile donatılmış olsa?
- Ohoo hocam. Ben sevincimden uçarım!
- Peki
Sayfa 117
Merhaba Dostlarım
Kendi nazarımda kitaplara armağan ettiğim şarkılar olur bazen.. kitap, bana hissettirdikleriyle hatıra olurken, bir şarkıyla da hatıramı tatlandırmak isterim.. 
Esra kahya b. ’nın kaleminden çıkan 
Kambur kitabının şarkısı ise Mabel Matiz’den-Yıllar Saçlarına olsun…
Sonra kitapları okurken, karakterlere verilen değişik isimler olursa manasını merak ederim.. “Acibe” de hikayesinin yanı sıra ismiyle de beni meraka düşüren biriydi.. açtım tarayıcı da biraz araştırdım, “şaşılacak denli çirkin olan, çok acayip şey” anlamına geldiğini öğrendim.. bir ah daha geçti içimden..
Kitapta anlatılan, insan olmanın acziyeti demek istiyorum ve Acibenin hikayesinden yola çıkarak uzaklarda bir yerlerde ya da yanı başımızda gözümüzden kaçan hayatlara kocaman sarılıyorum.. kendi hayatlarımız içinde boğuşurken, kendimize bir yer ararken kaybolup gidiyoruz.. ah be Acibe, ne söylesem de geçse içimdekilerin yangını, bilmiyorum.. o yüzden de siz dostlarımı, Acibenin hikayesini okumaya davet ediyorum..
Yüreğinize sağlık Esra kahya b.
Benim Kamburla tanışma hikayem, 
bidünyakitapgrubu grubu sayesinde oldu.. yıllardır iyi ki demeyen ben, kısa bir zaman önce onlarla tanıştım ve “iyi ki” dilimden düşmeyen bir söz oldu.. yine yeniden söylemeliyim ki “iyi ki” bidünyakitap grubu..
Kitap Dostluğumuz daim olsun..
Not:
Acibe, uzaklardan bir yerlerden görüyorsan beni kalbinden öperim..
Ve bu şarkı ikimizindir artık..
“Yıllar saçlarına çiçekler konduruyor beyaz
Sen düşüp kalkarken haylaz, o bahçelerde
Kalbin korkulu bi' çocuk, oyuncaklarını arıyor mu
Kaç hayal hapsi gördü aynı kuş kafesinde”
(Mabel Matiz)
cem karaca bir gün istiklâl caddesinde aşağı doğru yürümektedir. karşıdan da yukarı doğru kendisi gibi ince uzun, sakallı ve uzun saçlı ve giyim kuşam olarak da yine kendisi gibi oldukça marjinal birisi gelmektedir. bu gelen barış manço'dur. ikili birbirlerinin varlığından haberdardırlar ama tanışmak hiç nasip olmamıştır. piyasada iki rakiptirler ve birbirlerini de çok merak etmektedirler. barış manço da kendisine benzeyen bu tipi fark eder ve ikili birbirlerine yönelirler. karşı karşıya gelince dururlar ve aralarında şu diyalog geçer:
Barış Manço: o sen misin
Cem Karaca: o benim de sen o musun?
Barış Manço: ben de oyum.
