Havva Mercan
@mercan_hvva
*tanda gül yağmuru gökçül karmaşa
tezhip
Uludağ Üniversitesi Geleneksel Türk Sanatları
17 Ocak 1995
16 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
"kendimle kendim arasında gidip gelen bir yol açtım. günler, niçin uzadığını, niçin kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım."
diyor ali ayçil ben aslında darılmıştım.
kendimle kendim arasında gidip gelen yeni bir yol açtım. günler, niçin uzadığını, niçin kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım.
1943
Kimi kitaplar vardır, insan onları yirmi yıl süreyle okumaksızın yanında bulundurur, hep elinin erişebileceği bir yerde tutar, kentten kente, ülkeden ülkeye giderken, yeri çok az olsa bile, onu özenle sarılmış olarak beraberinde götürür; bavuldan çıkarırken belki sayfalarını biraz karıştırır; ama bir cümleyi bile sonuna kadar okumaktan dikkatle kaçınır. Sonra, aradan yirmi yıl geçince, bir an gelir, insan ansızın, sanki bir zorlamanın etkisindeymişçesine, böyle bir kitabı bir solukta baştan sona okumaktan başka çıkar yol göremez: O anda o kitap, artık bir vahiy gibidir. Artık insan, o kitabı neden bunca sorun ettiğini bilir. Kitabın uzun süre birinin yanında bulunması gerekmiştir; bir yer kaplaması, bir yük olması gerekmiştir; ve şimdi yolculuğunun hedefine varmıştır; şimdi artık kendini açığa vurmakta, birinin yanında hiç ses çıkartmaksızın geçirdiği yirmi yılı ışığa boğmaktadır. onca zaman sessiz kalmamış olsa, bu kadar çok şey anlatmayacaktır ve bu kitapta hep aynı şeylerin yazılı olduğunu ileri sürebilmek için, insanın budala olması gerekir.
Okur Takip Önerileri
insanın her gün düşündüğü her zaman önemli olmayabilir. ama insanın her gün düşünmediği, olağanüstü önemlidir.
rüyasında vaaz veriyor. uyanıkken hiçbir şey hatırlamıyor.
uyku üzerine daha o kadar çok şey öğrenilecek ki, sonunda kimse uyanık kalmayı istemeyecek.