"Dene," dedi. Başımı salladım ve homurdanarak yeterince iyi olmadığım gibisinden bi şeyler söyledim. "Sacmalama,"dedi. "Dâhi olmana gerek yok. Dene yeter!"
"Ben kendimi olduğum gibi anlatıyorum... Kısacası kitabımın özü benim... Ruhun sürekli bir arayış ve oluş içinde. Her bir insanda insanlığın bütün hallerini görüyorum, " diyordu Montaigne...
Sahile indim. Gündoğumunu izledim. Ne tuhaf, mutlu insanların böylesi bir güzelligi görememesi. Yalnız mutsuz olanlar bilirler gün doğmadan hemen önce denizin aldığı rengi.
"Çünkü dediğim gibi zaman döngüseldir ve farklı seçimler yapsan da aynı hayatı yaşarsın. Sana verilmiş bir ömür vardır. Bu dünyada zamanın bellidir. Be her şey bir denge içindedir. Biz...Daha doğrusu ben o dengeyi bozdum evlat."