Doğru, düşleri anlatıyorum, onlar tembel bir beynin çocuklarıdırlar. Ürünüdürler boş bir hayal gücünün; cevher bakımından hava kadar ince, yelden daha tutarsız. O yel ki, şimdi kuzeyin buz tutmuş bağrını sevip okşarken, az sonra kızıp uzaklaşır oradan. Yüzünü çiğlerin damladığı güneye çevirir.
Mercutio, sahne IV