Toprak Ana’nın yaptığı gibi bakışlarımızı yukarıya kaldırmak zorunda kalmadan, gözlerimizin kendiliğinden yukarıya çevrildiği bir konumda gökyüzünü seyretmek, ilginç bir seyir deneyimi olur.
İnsanların beni dibine kadar dehşete düşürmesine rağmen onlardan ne yaparsam yapayım kopamıyor gibiydim. Böylelikle, “soytarımla” birlikte insanlarla bir noktada bağ kurmayı başardım.