Merhaba, merhaba, merhabaaaaa
Kısa ama derin bir kitaptır Dinle, küçük adam.
Sizi hiç bir kitap dövdü mü? Beni bu kitap dövdü. Tam olarak tabiri bu sanırım.
Kitap, yazarın bütün insanlara çağrısı aslında. Öyle huzursuz edici bir kitap ki okudukça eziliyor rahatsız oluyorsunuz yeter bu kadar gerçekleri yüzüme vurma kaldıramıyorum diyorsunuz. Kitap boyunca ben de küçük adam mıyım diye sorguladım ve bir çok olayda, konum da evet küçük adammışım. İçimde bir yerlerde bazı konularda hep keşfedilmeyi beklemişim. Kitap öyle bir kafama vurdu ki bunları kitap bitiminde inanılmaz bir huzursuzluk içinde kıvrandım üç dört gün.
Bilmiyorum ben bu kitaptan çok faydalandım çok şey kattım kendime ve çevreme sıkı sıkı tembih ettim alıp okuyun diye! Kendim de dönem dönem okumayı düşünüyorum kendime küçük adam olmamayı hatırlatmak istiyorum. Doğru bildiğim yalnışların peşinden koşmayı bırakmak istiyorum.
Biz sürekli aynayı çevremize tutuyoruz ve onları seyrediyoruz ama bu kitapta ayna size tutuluyor sizin kimliğinize, ülkenin halkına, liderlerine herkese...
Bazen kendi hayatımıza seyirci oluyoruz. Müdahale etmiyoruz. Oysa kendi hayatımıza sahip çıkıp söz sahibi olmamız lazım. Bir köşede keşfedilmeyi beklememek gerekiyor.
Nietzsche içimizdeki insanı aşmak için üstün insana yüceltmek istedi peki biz niye alçak insan kaldık?
Niye kendimiz olamadık başkasının fikirleri olduk biz?
Neden mutluluk için bile başkasına boyun eğer olduk.
Kendimizin olmayan düşüncelere hayranız ama kendimizinki ne değil.
Okuyun, okutun!
