Rainer Maria Rilke
Ah, bahçelersin sen,
ah, böylesi bir umutla
seyrettim onları. Kır evinde
bir açık pencere,
ve sen neredeyse attın adımını
bana doğru dalgın.Sokaklar buldum,
daha yeni yürümüştün onlarda sen;
bazen de esnaf dükkânlarındaki aynaların
senden başları dönerdi hâlâ ve irkilip geri verirlerdi
apansız görüntümü. Kim bilir,
aynı kuş muydu
ikimizin içinde öten,
ayrı ayrı dün akşam?
