Bir profesör ve onun sadık dostu Hachi...olay japonya da geçmekte ,hachi hergün olduğu gibi yine tren istasyonunda sahibini bekliyor ama profesör gelmek bilmiyor...Hachiko bekliyor,bekliyor,bekliyor,10 yıl boyunca bekliyor,son nefesine kadar bekliyor...en güzel sadakat,arkadaşlık ve yoldaşlığın insana ait olmadığını bu kitabın okurken anladım .İnsan her çağ yanında sadık birini arıyor onu sevecek ona saygı duyacak birini...Ama insan sadece bir insandan beklememeli bunu çünkü sadık dostumuz olan hayvanlar bazen insanlardan daha vefalı ve sadık...hachiko da bunun en güzel örneği.yaşamının sonuna kadar sahibini bekledi.insanlar istasyonda hachikoyu görmeye çok alışmıştılar, kimi beklediğini biliyorlar ve ona saygı duyuyorlardı .ve yine sahibini orada beklerken öldü...Günümüzde Hachikonun beklediği istasyonda onun sahibini beklediği noktaya heykeli dikilmiştir...ve bu güzel dostluğu asla unutulmamıştır.