Yalnızlığı ne kadar geniş bir alana yayarsan yay, ne kadar uzak bir zamana ertelersen ertele, acısı ve ağırlığı azalmıyor. Çünkü insan, yüreğini göğüs kafesinde yapayalnız taşıyor.
Vıcık vıcık yüzeysellik yayan şu 'kişisel gelişim' kitaplarının bağırıp durduğu İstersen yaparsın! sözü tam bir kandırmacaydı. İnsan ancak yapabileceğini isterdi. 'İstemek' kavramı, 'dilemek'ten ve 'hayallere dalmak'tan farklı bir şeydi. Bedelini göze almakla, gereğini yapmakla ilgili bir şeydi.
Beğenmek ya da beğenmemek değildi asıl mesele;yüreğime,ruhuma,hayallerime,umutlarıma,sevinçlerime ve acılarıma hatta saklı kalmış üzeri bir şeylerle kapatılmış derinliklere dokunabiliyor muydu?Dokundu.
"Dünyanın kötülüklerle dolu olduğunu düşünüp küsme.Herkesin iyi olduğunu düşünüp hayal kırıklığına uğrama.Kendini koru kızım,insanlara karşı kendini koru."
SerenadZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 2020137,3bin okunma