“Mazhar-ı feyz olamaz düşmeyecek hâke nebat.
Mütevazı olanı rahmet-i Rahman büyütür .” *Bitki toprağa düşmeden feyze mazhar olamaz, mütevazı olanı Allah'ın rahmeti büyütür.
•
Bak, tohum düştü toprağa; eridi acz içre , soldu toprağın içinde ve sustu toprakla birlikte.. O vakit sümbüllendirdi onu Rahman, çıkardı topraktan, yükseklere aldı ve nimetle bezedi.
Toprak gibi olmak..
Kainat neşv-ü nema bulurken topraktan, var mı toprak kadar suskun; lal misali sessiz ve görünmeyen? Şu tohum dahi toprak gibi oldu, öyle de Rabb'inin rızasına mazhar oldu. Tohumdu oysa, ağaç oldu. Biz olamadık fahrimizden.. Ne fayda! Değil mi ki şu beden, yine yer bulamayacak nihayetinde kendine, topraktan başka..