Aslında sorun belki de insanlara güvenmesi değil, yanlış insanlara güvenmesiydi.
312 syf.
·
Not rated
Reader Follow Recommendations
Zaman bir kum saatinin içinden dökülen kum misali yavaş yavaş geçmek yerine, kum saati kırılmış da tüm kum hızla dökülüyormuş gibi koşarak geçiyordu sanki.
Bence herkes için mutlu bir son vardır. Ancak bu sonların her zaman bir kitabın son sayfasını takip ettiğini ya da herkesin sonsuza dek mutlu sonunu bulmasının kesin olduğunu düşünüyorum. Mutlu sonlar elde edilebilir ama onları elde tutmak zordur. Mutlu sonlar, geceden kaçmak isteyen rüyalardır. Onlar kanatlı hazinelerdir. Sürekli peşine düşülmesi gereken delişmen, vahşi, pervasız şeylerdir, yoksa mutlaka kaçıp giderler.
Evangeline derinden hissetmenin olumsuz yanları olduğunu biliyordu; aklın ve mantığın önüne geçebilirdi. Ama hislerden yoksun bırakmak da aynı derecede tehlikeliydi.
Umut söndürülmesi zor bir şeydir, tek bir kıvılcımı koca bir yangın çıkarabilir.
"Korku ve cesaret genellikle bir aradadır ve aynıdır. Bu seni ya bir savaşçı ya da bir korkak yapar. Tek fark, içinde yaşadığı kişidir."
Cehaletin karanlığında olmak gerçek korkudan çok daha tehlikeliydi.
Ya da belki de kimse sevgiyi hak etmezdi. Belki de sevgi her zaman bir armağandı.
Korku insanların önlem sandıkları bir zehirdi. Güvende kalmak için verilen kararlar da aynı derecede tehlikeli olabilirdi.
Bir kız kardeşin sevgisi kadar değerli hiçbir şey yoktur.