Bir gönül kırgınlığının acısını dindirecek bir yolculuk yapılmadı henüz.
Yalnızlık… Seni bir gün biz seçeceğiz. O zaman güzel olacaksın.
Ne tuhaf, insanın en büyük hazinesi, ona en büyük acıyı çektiren yüreğiydi ve gökyüzünü içine alacak kadar genişti. İnsan bunu ne geç öğreniyordu.
Reader Follow Recommendations
Kadın, bütün kadınların sustuğu ne varsa, hepsinin toplamından oluşan bulanık bir zamandı.
…aşkta tehlikeli olan, ıstırap kaynağı olan şey kadının kendisi değil, her günkü varlığı, her an ne yaptığına ilişkin merakımızdır, yani kadın değil, alışkanlıktır.
…insan kendisini seven bir erkeği mutlu etmek için, hatta sırf kaygılanmaması için danstan, sosyeteden ve diğer her şeyden pekala feragat edebilir.
…aşkta bile, iki kişinin birbirlerine ilişkin hatıraları ortak değildir.
Aşkın sevilen insana aslında sadece seven kişide var olan şeyler kattığını görmüştüm.
…çünkü en çok sevdiğimiz insana bile, kendimize olduğumuz kadar sadık değilizdir ve tekrar sevebilmek için -kendi benliğimizin bir özelliğidir bu- er geç o insanı unuturuz.
Yaşama sanatı, bize acı çektiren insanları tanrısal biçimlerine ulaşmamızı sağlayacak bir basamak gibi kullanmak ve böylece hayatımızı mutluluk içinde, tanrısal varlıklarla donatmaktır.
Bize acı çektiren her insan, bizim kendisine atfettiğimiz tanrısal bir varlığın kısmi bir yansıması ve en alt basamağıdır.
…yani aşkımızın bu aşkı esinleyen kişiye ait olmadığını anlamanın verdiği ıstırabın sağlıklı bir şey olduğunu da fark ediyordum.
İnsanlar çoğunlukla sevmek ister, ama bunu nasıl yapacaklarını bilmezler; yenilgi peşinde koşar, ama bulamazlar; deyim yerindeyse, özgürlüğe mecbur olurlar.
Susmayı ne kadar seviyorsam o kadar severim ışıklara bakmayı.
Aklı ve sevgisi olmayan bir toplum ya önünü iliklemekte ya da şiddeti şehvetle sevmekte bulacaktır özgürlüğü.