Bu kitabın içinde, aynı paragrafta birine katıldığım diğerine katılmadığım iki cümle ard arda sıralanmış.
Katıldığım cümle:
(...)Doğru, hırsızlık bir kötülüktür; ama kendini ve yakınlarını, karşı karşıya bulundukları açlıktan ve ölümden kurtarmak için soyguna çıkan insan, acımayı mı yoksa cezayı mı hak ediyor?
Devamında ise katılmadığım cümle yer alıyor:
(...)Haklı bir öfke halinde kendisini aldatan karısıyla sevgilisini kurban eden kocaya, haz dolu bir saatte aşkın durdurulamaz mutluluğunda kendini yitiren bir kıza kim ilk taşı atar? Yasalarımız bile, bu duygusuz titizler bile, insafa gelip, cezadan vazgeçiyor.