İslâm devletini ilimle ayakta tutmaya
çalışan basiretli idareci NİZÂMÜ'L-MÜLK
Hasan Sabbah'ın adamı da, fazla zorlanmadan Nizamü'l Mülk'ün huzuruna çıkmıştı. Tek kelime söylemeden, bu değerli idareciye yaklaştı ve âniden kolundan çıkardığı zehirli hançeri saplamağa başladı. Askerler yetişip bu sapık fikrin kölesi olmuş adamı paraladılar. Fakat, iş işten geçmişti.
Nizamü'l Mülk'ün ismi vefatından sonra, asırlar boyunca yaşayageldi. Onun kurduğu medreseler, daha sonraki İslâm devletlerinin eğitim sistemine örnek teşkil etti. Devleti daresine dair sözleri, tavsiyeleri, fikirleri de, asırlar boyunca Müslüman idarecilere rehber oldu, her zaman hayırla yâdedildi...
Sayfa 71
Hüccetü'l-İslâm İMAM-I GAZALİ
Sabah namazını kıldıktan sonra, yakınlarına seslenerek kefenini istedi. (Kefenini çok önceden hazırlatmıştı) Yakınları şaşırmıştı. Ozamana kadar, "Hüccetü'l-İslâm" hiç böyle bir talepte bulunmamıştı. Bir hikmete binaen söylediğini anlayarak derhal getirdiler. İmam-ı Gazali, kefeni aldıktan sonra öpüp başına koydu. Yüzüne gözüne sürdü. Daha sonra şöyle dedi:
"Ey benim Rabbim ve Mâlikim, emrin başım, gözüm üstüne!"
Bu sözleri işiten yakınları, talebeleri bu büyük âlimin dünyaya veda edeceğini hissederek böyle dediğini anlayıp, gözyaşı dökmeğe başladılar. İmam-ı Gazali ise elinde kefen kıbleye döndü. Ayet-i kerimeler okudu, tekbir getirdi, kelimei tevhîdi devamlı sûrette tekrarlamağa başladı. Daha sonra secdeye varırcasına yüzü koyun uzandı. Yakınları, bir müddet beklediler, bir hareket göremeyince tutup kaldırdılar. Büyük âlimin Ruhunu Rahman'a teslim etmiş olduğunu görerek ağlaşmağa başladılar.
Dilinde Lâfzullah ile Bekâ âlemine göçen İmam-ı Gazali, geride kendini ebediyyen unutturmayacak beşyüzden fazla eser bırakmıştı.
Sayfa 53
Bedir hakkinda Ebu Süfyan b. Haris, oluo bitenk hülâsa olarak anlattı
"Vallahi, biz, o cemaatla karşılaşınca, bozguna uğradık. Onlar da kimimizi öldürdüler, kimimizi de esir ettiler. Fakat, ben halkı kınamam ve ayıplamam. Zira, kır atlara binmiş, ak benizli bir alay süvari ile karşılaştık ki, onlara karşı koymak mümkün değildi!"
Orada bulunanlardan, Hz. Abbas'ın kölesi Ebû Refi' bu sözleri duyunca heyecanla atıldı:
"Vallahi, o gördüğün süvariler, melekler idi."
Sayfa 43
Bu dava burada bitmeyecek, gelecek nesiller, bu davayı tahakkuk ettireceklerdir.
Sayfa 69Kitabı okudu
Ölünce beni öyle bir yere gömün ki, sırtım dağlara dayansın, kucağıma denizi verin, daima donanma göreyim.
Sayfa 61Kitabı okudu
Bir İmparator, ölümü ayakta karşılamalıdır.
Sayfa 49Kitabı okudu
Dervişin biri, uzun ve yorucu bir yolculuktan sonra bir köye ulaşır. Karşısına çıkanlara, kendisine yardım edecek, yemek ve yatak verecek biri olup olmadığını sorar. Köylüler, kendilerinin de fakir olduklarını, evlerinin küçük olduğunu söyler ve Şakir diye birinin çiftliğini tarif edip oraya gitmesini salık verirler. Derviş yola koyulur, birkaç
Can bedenden çıkmayınca
"İnsanoğlu bir tuhaftı. Barış Manço 56 yaşında öldü diye şok'a girenler vardı. Halbuki 6, 16, 36, 46 yaşlarında da, her an, her saniye ölüm gelip kapıyı çalabilirdi. Hiç kimse ne vakit öleceğini bilemezdi. En akıllıca yapılacak davranış her an ölüme hazırlıklı olmaktı. Manço'nun şu sözleri herkesin kulağında çınlamaktaydı:
Unutma ki Dünya fani,
Veren Allah alır canı..."
Sayfa 250 - Cihan YayınlarıKitabı okudu
