Bu kitap binlerce kez okusam bile asla sıkılmayacağım nadir kitaplardan . Sumire , myu ve k. Hepsi içimde yaşayan karakterlere dönüştü. Kendim ise laikadan farksız bir hale dönüştüm. Laika 1951 de uzaya sputnik ile yollanan bir köpek . Uzayda ölen ilk canlı ve hala yönergede dönüyor . Hayatlarımızda bir nevi laika gibi bir başkasının etrafında ölüyor . Bu kitap daha ikinci sayfasında içine çekmişti beni. Mükemmel olmayan yaşamlarımız da boşa harcanmışlıkların da yeri önemli değil midir ? Eğer tüm boşa harcanmışlıkları çıkarırsak hayatımız mükemmel olmama niteliğini bile yitiriverir diyordu. Bu söz yıllardır kalbimdedir. Sanki hayat boşa akan bir çeşmede ki suymuş gibi hissettirdiğinde bu söz beni rahatlatır. Sumire karakterinde kendime dair çok fazla şey buldum . Menekşe anlamına gelen Sumire ismi ile bütünleşen karakter bir arayış içinde beatnik kitapları ve müzikleri okuyan yazmaya kendini adamış ve etrafında dönenlerden bir haber olan bu kızın kendini bulma kaybetme hikayesi insanı içine çekiyor. Sumire gece dörtte telefon kulübesine gidip k. Yi arayıp ona sembol ve imge arasındaki farkı sorabilecek biri. Aklına birşey takıldığında uykuları kaçacak birisi. Sputnik sevgilim Haruki Murakaminin en sevdiğim kitabı tahminen en çok kendimi ait hissettiğim hikayesi olduğu için .
