Varlığım hangi boşluğun karşılığı
Kimin ve neyin tamlayıcısıyım
Kimin eksik yanı / kimin yokluğuyum
Sesimin aksi kimde / sükûnum nerede / sözüm kime
emanet Allah'ım
Ait olduğum boşluğu nasıl bulurum
Önüne kattığın rüzgârın beni götürdüğü bir yer mi var ?
alıntıdır.
Dünyaya sığamadığımız ağır demlerimizde bir kere de düştüğümüz yerde bizimle olan bir çift göz görsek! Kaldırmaya çalışmadan, oracıkta eğilip başımıza omuz olacak bir gönül...
Biz kalkana kadar yanıbaşımızda... Kaçmadan, yüz çevirmeden,
Lutfeder gibi değil ama,
Kendiliğinden...
İnsan, kederim başkasına yük olacak diye bile düşünür hale geliyor.
Ne acı...
Keder kere keder.
Bu yazı kederden boğulmuş ruhlara yazılmış eşsiz bir yazı kanaatimce. İnsan duruyor bazen ve en yakınları dahil bunu idrak etmekte güçlük çekiyor. Sürekli bir iyi gelme çabası, iyileştirme çabası… Fakat bir duygu varsa ve insanı durduruyorsa onun yaşanması gerekiyordur, duygunun yaşanmasına fırsat verilmesi gerekiyordur. Her buhranlı dönemi teselliler sarmayabilir, iyi gelmeyen hiçbir şey olmayabilir. İnsanız ve her duygumuzu yaşayabiliriz.
Buna Emel Sayın’ın şarkı sözleriyle cevap vermek istiyor ve diyorum ki “Bu hayatın yükünü / Kalbimde taşıyamam / Ömrümün bir gününü / Sevgisiz yaşayamam.” Ha yaşayanlar da yaşadıklarını sanıyorlardır kanaatimce 🙃