Kirlenmiş bir şeyi nasıl olsa kirli ve yıkanacak deyip daha da kirletiriz ya, hayata da aynı muameleyi yapıyoruz zaman zaman. Kötülüğe elimiz dokunduğunda biraz daha kötüleşip öyle vazgeçiyoruz, dilimiz çirkinleştiğinde fazladan birkaç zehirli cümle daha kurup öyle susuyoruz. İzi kalıyor ruhumuzda vahşetin, kokusu siniyor ömrümüze ilkel cehaletin.