Merve
@metamorphic
Bir yolun yolcusu, bir sonun komşusu.
14 okur puanı
Nisan 2023 tarihinde katıldı
Ben yanıldım.
Şimdilerde yaşadığım birkaç olay beni bu kitapta okuduklarım üzerine düşünmeye itti. Aslında düşüncenin fitili çok daha önce ateşlenmeliymiş baktığımda ama acı bir deneyime nasipmiş. Ben okuduğumu anlayacak kadar bir şey yaşamamışım meğer. Yerinde bir başlıkmış "insan neyle yaşar?" tam da yerinde bir cevapmış "sevgi".
Gördüğüme, yaşadığıma, bildiğime göre:
sevemeyen insan yaşayamıyor. Tutunamıyor. Sevebilmenin nasıl büyük bir nimet olduğunu sevmekten hiç anlamayan, sevmeyi hiç beceremeyen insanları uzun zaman görünce anlayabildim.
Sevemeyen insan; kapkaranlık bir yolda yürüyen şimşek çakınca duyduğu şiddetli sesle irkilen ama o şimşeğin ışığıyla çaresizce yolunu bulmayan çalışan bir kayıp'a benzemiyor mu?
Belki de sevememek yalnızca kendini sevebilmektir, değil mi?
Evet, dünya adil değil.
Kimse bize adil bir dünya vadetmedi zaten.
İnanıp da iplerimizi kirli ellerine verdiklerimiz dışında.
Okur Takip Önerileri
Savuşturulan;
“ Bazen ne iyilikten ne de kötülükten etkileniriz; o zaman içimizdeki boşlukta harekete geçen dokunaklı bir org, hiçliğin yararsızlığına karşı isyan eden bir ruhun korkunç çelişkisini andırırcasına, nedensiz yere duygulanır, bir ezgi üretmeden sesler çıkarır, sessizlikte yitip giden vurgular savurur! Gücümüzün, tıpkı bilinmeyen bir yaradan kanın boşanması gibi, tamamıyla tükendiği bezdirici oyunlar.
Duyarlılık seller gibi akar, bunu günah çıkarma bölmesinin kulaklarının duymadığı korkunç çökkünlükler, betimlenemez melankoliler izler.
Ortak kederimizi izah edebildim mi? ”
Sayfa 59
“
—Aynı çocukluğu yaşamışız! dedi, bana bir ideal uğruna ölenlerin halesinin ışıldadığı yüzüyle bakarak.
”
Sayfa 69
