Zeynep kalbimi açtım sana kalbimi gör diye. Bekliyorum..
Sen bana eğildikçe, anlamsızlıkla aramdaki mesafe azalıyor. Çünkü yeryüzünde bir insan bir insana içtenlikle yaklaştığında, ikisinin de değişmesi kaçınılmaz.
Bazı yağmurları, bazı şarkıları, bazı insanları uyuyarak geçirmek çok yazık.
Ben aramak değil, bulunmak istemiştim.
Ama kimse sormadı.
Hiç kimse benim gibi âşık olamaz
Yağmurda hiç kimse benim kadar ıslanamaz
Hiç kimse denize benim kadar bakamaz
Hiç kimse benim gibi ıslık çalamaz
Çölde hiç kimse benim gibi kaybolamaz
Hiç kimse ayakkabısını benim kadar hızlı eskitemez
Hiç kimse benim gibi dayak yiyemez
Şiir karşısında kimse benim kadar hayrete düşemez
Hiç kimse uçurumlara benim kadar hayran olamaz
Hiç kimse benim kadar susayamaz
Hiç kimse vesaire
Hiç kimse...
Ama herkes böyle düşündüğü için
Hiç kimse hiç kimse kadar birşey yapamaz
Sayfa 164Kitabı okudu
İnce bir yağmur bulutu geldi sonra
Saçlarının ıslanmasına aldırmadı
Evin odalarının yalnızlıktan
Ve acılardan oluşmasına aldırmadı
İpekten uykusu devam ederken
Yağmurun hiç dinmemesini istedi
Oysa başlayan herşey biter
Ruhu bunun farkındaydı
Sayfa 148Kitabı okudu