'Taşkasap sırtında Fatih yamaçlarına bakan bir pencere önünde oturuyorum. Ben, çay -vehmiyle ne olduğu bilinmeyen bir ot haşlaması- içerken yeni doğmuş güneşin dudakları da çiçekler ve yapraklar üstündeki rutubeti emiyor.
Dalları, penceremin camını okşayan ayva ağacı -eski bir tabirle- pür-nakıl(baştan aşağı meyve çiçeklerle donanmış) çini fincanları andıran pembemsi çiçekleri bahar kadar taze ve hayat kadar nazik. Hepsinin etrafında ak ve oynak iki kanattan ibaret kelebekler uçuşuyor. Mahalle çocukları gibi yağmacı olan bu haşarılar, saldırdıkları o fincanların içindeki neşe rahiki? ile mest oluyorlar. Esen hafif bir rüzgâr onları kovalıyor. Fakat onları kaçıran esinti, çiçeklerin nazlı yapraklarını da uçuruyor. Çiçek ve kelebekten müteşekkil bir savruntu,fezayı kaplıyor. İnsanın:
Berg-i ezhârı hevâ şöyle çıkardı feleğe
Pür-kevâkip görünür künbet-i çarh-ı devvâr
(Hava, çiçeklerin yapraklarını şöyle feleğe çıkardı
Durmayıp dönen gökyüzü yıldızlarla dolu gözükür)
beytini okuyacağı geliyor.
Müteakip hadiseler, resmiyette Balkan Savaşları’ndan sonra kurulacak (Eşref daha sonra yeniden kurulduğunu söyleyecekti) ve imparatorluğun son yıllarında ekseriyetle dramatik ve trajik sonuçları olan kritik bir rol oynayacak Teşkilat-ı Mahsusa’nın ortaya çıkışında Libya’daki sürecin mühim bir aşama olduğunu gösterecekti.
Enver, Eşref gibi fedaî
Geceler ve Gündüzler
Bomboş ve masmavi Marmara nın bir kenarında koyu renkli adalar, rahata yatmış vücutlar gibi görünür ve yine solda , daha yakında , ölüm diyarının hududunu teşkil eden Karacaahhmet mezarlığının sanki yürürken duraklamış yüksek servileri görünür. Bazan tunçtan heykellere
dönen, bazan içlerine düşen bir teessürle birden bir
ürperme geçiren bu serviler, bence, yan yana, güya cenaze merasimine gelen ve hırkalarına sarılarak sükût eden uzun boylu
yüksek sikkeli Mevlevi dervişlerin kafilesine benzerdi ve serviliğin teker teker bizden ayrılan ağaçları da sürüden
uzaklaşarak güya birtakım şahsî fikirlere doğru yol alan birer dervise benzetirdim.
Sayfa 77Kitabı okudu
tefekkür
Bu dünyaya bakıp da düşünsene ey insan
Arzdan göğe her yerde,duran bir nesne var mı?
Gezegenler dönüyor durmuyor bir an zaman
Kehkeşan'ın içinde sabit aheste var mi?
Mevlevî gibi dönen zerrelere baksana
Dönerken bi parçalar durmadan Hay-Hay diyor
Ve gökte seyyerat, zührelere baksana
Doksan dokuz esmayı göklerde say-say diyor
Bak yer gök baştanbaşa O'na ayet oluyor
Bakınca iman ile muhteşem mevcudata
Sanatı dünya için bir hidayet oluyor
Hayran kalıyor insan muciznüma Hilkat'a.
*Goşgar Muharremov
Sayfa 67 - Carpe Diem
Mevlevî âyinini son defa dergâhların kapanmasından biraz evvel, bir Kadir gecesi, Konya'da görmüştüm. Bu kadar sembollerle konuşan bir terkip azdır. Her duruşun, tavrın, kımıldanışın ve adımın mânası vardır. O hırkaya bürünüşler, ilk ney sesinde uyanışlar (ölüm ve haşir), kol açışlar ve ayak kilitleyişler (Mevlevî âyininde her Mevlevî, Ali'nin ZUlfikâr'ı olur) bir kitap gibi derin derin anlatan şeylerdir. Asıl sema'a gelince, şüphesiz dünyanın en güzel rakslarından biridir.
Mukaddesin iklimini zaptetmiş, orada hilkatin sırrını tekrarlayan bir bale. Yazık ki Degas cinsinden bir ressamı çıkmadı. Karşımda kandillerin titrek ışığında dönen, değişen, süzülen, âdeta maddî varlıklarından ayrılan bu insanlar gerçekten aşk şehitleri olmuşlardı ve gerçekten musaffa ruh hâlinde iki yana açık kolları ve rıza ile bükülmüş boyunları ile döne döne semâvâta çıkıyorlardı.
O akşam sema'da gördüğüm insanları ertesi sabah çarşıda, pazarda işlerinin başında ve bir talebemi lisede karşımda görünce hakikaten şaşırmıştım. Onları ben arkalarında esen Rast'ın sert rüzgârında uçup gitmiş sanıyordum. Bu ölen ve ertesi sabah dirilmenin sırrını bilen insanların arasına katılamadığıma, o neşveyi bulamadığıma şimdi bile içimde üzülen bir taraf vardır.
Derviş Gösterileri Her Dönem Teberru Karşılığında Gösteri Olarak Sunulmuş
Selamlık'tan sonra "Dönen Dervişleri" "Mevlevi Ayini" görmeye Beyoğlu'na bir tekkeye gittim.
Gevşek bir hileci tavırlarla bu kaba tören dansını icra eden yaşlı ve zayıf dervişlerin arasında bir de çocuk vardı. İlkel bir musıki vardı ve genizden nağmelendirilen dualar...
Halka teşkil edip bir İngiliz katedralindeki benzer reveranslardan sonra dansçılar baş döndürücü ve manasız dönüşlerine rengarenk cübbelerini çıkardıktan sonra, başladılar. Loise Fuller'vari* beyazlar içinde döndüler, sağ avuçları havada sol avuçları yerde.
*Loise Fuller, devrin çok meşhur Amerikalı dansözü
Sayfa 83 - 3. baskı - Eylül 2007
Gökler âlemin bir sembolü olan Mevlevî semâ'sında; ortada bir semâzenbaşı, onun çevresinde dairesel olarak dönen semâzenler bulunmaktadır. Merkezdeki semâzenbaşı, hem güneşi hem de atomun çekirdeğini (nötron ve protonları) simgelemekte, onun etrafındakiler dönen gezegenleri (ve atom çekirdeği etrafında dönen elektronları) sembolize etmektedir. Mevlânâ, âlemin ve atomların her an değiştiğini, her şeyin hareket halinde olduğunu dillendirir. Nitekim hareket, evrenin aslıdır; kalıcı ve sabit olan zerre yoktur. Her şey ve her varlık, Mevlevîler gibi semâ halindedir.
Sayfa 129 - İnsan YayınlarıKitabı okudu
