Mevlüde Çavdar
@mevludecavdarr
İstanbul Üniversitesi - Cerrahpaşa / Pdr
24 okur puanı
Temmuz 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Mevlüde Çavdar
, 2024 okuma hedefini ekledi.2024 OKUMA HEDEFİ
1/33 kitap - %3 tamamlandı
1 kitap okudu
33 kitap
292 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
7 günde 1 kitap okumalı.
Okur Takip Önerileri
İnsan,varolduğu günden bu yana sürekli
olarak,içinde yaşadığı dünyayı ve evreni
tanımaya ve anlamaya çalışmış,ancak bu
çabast içinde en az tanıyabildiği varlık yine
kendisi olmuştur."..
Yaratıcı kişi, gerektiğinde yalnız
kalabilmekten korkmayan insandır. Yaratıcı
insan ancak yalnız kalabildiği zaman içsel
dünyasının zenginliklerine inebilir ve bunları
sonradan, müzik, görsel sanatlar, edebiyat
ya da bilimsel ve teknolojik buluşlar olarak
bize ulaştırabilir.
Birçok insan belirli bir olay gerçekleşirse mutlu olacağı yanılgısındadır. Mutluluğun kendilerini bulmasını bekler ve mutluluğa "bir șeyler yaşanarak" ulaşılabileceğini göremezler. Bir
şeyler yaşamak, bir șeylerle ""birlikte yaşamak" anlamına gelir.
...yaşantı öznel değil etkileşimseldir, önce dışta bir
olay olup sonradan duygu yaşanmaz. Olay olduğu anda etkileşim de olur. Çünkü olay süregelirken kişinin kendisi değişime uğramıştır.
Dünyada iki tür insan vardır: yaşayanlar ve yaşayanları seyredip eleştirenler. Seyretmek ölümü, katılmak ise yaşamı simgeler.
Yaşamak, kendisi olabilmeyi ve yaşama etkin bir biçimde
kaulabilmeyi tanımlar. Bu, insanın kendi sorumluluğunu, bir
başka deyişle, hayatına anlam katma sorumluluğunu içerir.
Sorumluluğunu üstlenen kişi özgürdür. Özgür insan daha az korkar, onun için sevebilir!
...ilişki ya da sevgi yaşayan bir süreçtir.
Dolayısıyla sevgi, beraberliğe yaşam katabilmeyi ve canlılığını artırabilmeyi içerir.
Çocukluk yıllarını gerekli destekten yoksun ya da baskı altında geçiren kişiler, o dönemde başlayan gerilimi ve alarmı yetişkinlikte de sürdürebilirler. Sanki
zihinlerine yerleştirilmiş ve sürekli emirler veren bir aygıtın tutsağıdırlar. Bu insanların düşünceleri katı ve kategoriktir; kendilerini ve çevrelerini sürekli yargıladıkları için içsel yaşantılanını algılama olanağından yoksundurlar. Dolayısıyla nereden gelip nereye gitmekte olduklarını da değerlendiremezler.
Bir başka deyişle bu, "ölerek yaşamayı" ya da "yaşarken ölmeyi" tanımlar.
...kendine
dönük yıkıcı mekanizmalarının kökenini tanıyabilmek, insanı
kendisine ilişkin bilinmeyenlerinin sayısını azaltır ve onu rahatlatır. Ancak asıl önemli olan, bu mekanizmaların nedenlerinden
çok, "nasıl" işlediğini anında görebilmektir.
Kendini gerçekleştirme, kendini
yaşamayı göze alabilecek yürekliliği gösterebilmeyi ve kısırdöngülerden özgürleşebilmeyi tanımlar.
İnsanlanı sevebilmek, onlarla baş edebilecek yöntemleri geliştirebilmeyi gerektirir. Bununla kastedilen, karşımızda düşmanlar varmışçasına geliştirilecek savunma yöntemleri değil,
kendimizi dürüst ve açık bir biçimde yaşayabilme yürekliliğini
gösterebilmektir. Sinsice yaşanan duygular, insanların bize, bizim de onlara ulaşabilmemizi engeller. Çünkü onlar gerçek bizi değil, gösterdiğimiz yanlarımızı kabul ederler. Sonunda, kabul edilen gerçek benliğimiz olmadığından, kendimizi de kabul edilmiş hissedemeyiz.
...bir duyguyu "nasıl" yaşamakta olduğumuzu
fark edebilmek, onun geçmişe dönük "nedenleri"ni açıklayabilmiş olmaktan çok daha büyük önem taşır.