Böylesi bir anlatım ruhum sende mi üstadım…
“Hayır, severek evlenmedim. Hayatımı bir zebani ile birleştirecek kadar yalnızdım. Yalnız ve yabancı. Bir kadın ilk defa olarak adımı taşımaya razı oluyordu. Bir kurtuluştu bu, paryalıktan kurtuluş, cehennemden kurtuluş. Ve bilmediğimiz ülkelere yelken açan bir gemiye atlar gibi elele hayata atladık. Ben seni tanıdıktan sonra yaşamaya başladım. Korkuyorum. Bunları söylemekten korkuyorum. Yirmi iki sene gelişen, kökleşen bir sevgi bu. Bir sevgi ve bir hayranlık.
Hayat, hayatımız daima güzel miydi? Hayır. Ama mevsimleri vardı, mevsimleri var. Vatanımsın benim. Kokladığım havasın, içtiğim su. Ben şımarık ve yaramaz bir çocuk oldum zaman zaman. Sen hep aynı kalmasını bildin. daha az
Cemil Meriç
Jurnal
KAHRAMANMARAŞ
Başımı kaldırıp gökyüzünün o kudretli ateşine baktım. Dedim ki kendi kendime, daha evvel nasıl devrildiyse bir bir yıllar, elbet geçecek her şey yine. ayrılıklar, kalp kırıklığı, bekleyişler, mevsimler ve tabii bir de bu yaz. Hep bir enkazdan doğacağız biz ve en nihayet geçerken buralardan, ardımızda bırakacağımız yine başka bir enkaz. El ele tutuştuk kendimle ben. Sonra işte sustuk biraz....
doktorum
gayya kuyusuna inmek istemem
bana bir ip uzat, yağmurlar istemem
aynaları kırarım,suretimi istemem
mevsimler dönedursun, bu dünyayı istemem
yalnız Allah’ı anmak isterim
ben Allah’ı isterim.
ben hep aynalardan geçerim doktor
aynalar benden geçer.
Araf’tan bir sepet sarkıtırım aşağı,
doluşur içine narin böcekler
yaşamayı yeni öğrenmiş kelebekler
üşüşür ben kalbimi sarkıtınca aşağı
ben hep aynalardan geçerim doktor!
günahları için ağlayan kim varsa
kanatlarıyla okşar onu melekler.
Kemal Sayar
Biliyor musun?
Bensiz geçen yılları özleyeceksin.
Mevsimleri, günleri, saatleri...
Ben yanında yok iken beni gelme ümidiyle beklemeyi...
Hiç değilse umudum vardı diyeceksin.
Bir gün bir yerlerden çıkıp gelirdi be, beni arardı sorardı severdi özlerdi beklerdi..
Ama nafile ne giden geri gelecek, ne de eskisi gibi olacak her şey.
Her şey herkes değişiyor.
O çok değerli sevgime inat, hep aynı kal!
Hiç sevme hiç sevilme her zaman böyle.
Seni ve yaptıklarını unutmayacağım ölene kadar.
Bensiz sana iyi bak...
Zeynep
Issızlığa yürüyen yolcuların ağzından Bir akşam duyuverdim şair olmadığımı Şahdamarım kabardı; sonra dindi fırtına
Ben ki mahmuz vurmuşum görkemli söz atına Hercai siperinden çıkarak duyguların
Hep kendi merceğinden bakarak insanlara
Dil döküp mevsimlere, yağmura ve rüzgâra Yorgun uçurtmalara yazmıyorum adımı Nedense yıldızları bekliyor tenhada can
Nerede bir dağ görsem, düşeni hatırlarım
Her vadi bir yükşeliş; her kuraklık bir tufan
Sayfa 13 - TİMAŞ YAYINLARIKitabı okudu
Her şey, ama her şey cok alıngan bir çocuğun boyunda.
Ey hep o mevsimden artakalan sen
Akşam da degil sonbahar da.
Edip Cansever