"Küçücük çocuklara her şeyi neden anlatmak gerek? Hakikaten de Sevgili Portuga, bana her şeyi çok erken anlattılar."
Şeker Portakalı 'nı ilk okumaya başladığımda, kalbimi kıran kitaplardan biri olacağını düşünmüştüm; nitekim öyle oldu. Kitabı incelerken de sık sık "Ah Zezé..." başlıklı alıntılar görüyordum, bunun nedenini de anlamış oldum. Kitabı bitirine kadar iç burukluğuyla kaç kere "ah vah" çektim bilmiyorum...
Hakikaten de insanı sarsan, derinden etkileyen, çocukların iç dünyaları hakkında birçok ipucu veren bir kitap Şeker Portakalı. Bu nedenle de her anne babanın, ya da anne baba olmayı düşünenlerin mutlaka okuması gerektiğine inanıyorum.
Son olarak, çocuk gelişimi üzerine eğitim almış bir anne olarak önemli bir noktaya değinmek istiyorum. Çocuk ilgi, özen ve zaman ister; sevgi ve şefkat bekler. Bunları alamayan çocuk ilgisizliğin getirdiği can sıkıntısını giderebilmek ve ilgiyi üzerine çekebilme ihtiyacıyla bizlerin "yaramazlık" olarak nitelendirdiği davranışlara yönelir. Bunun sonuçları olarak karşılaştığı kabul edilemez ceza yöntemleri ise sevgi ve şefkat eksikliğinden dolayı çocuğu hırçınlaştıracaktır. Asıl mevzu yeterli oranda ilgi, zaman ayırma ve çocuğun sevilip değer gördüğünü hissetmesidir. Tıpkı Zezé'nin öğretmeni ve Portuga ile olan sağlıklı ilişkisine yansıyan olumlu davranışları gibi.
Ben yine bir yarım kitap incelemesi ile geldim. Çünkü geri dönüp baktığımda 
Orhan Pamuk’u neden yarım bıraktığımı hatırlamak istiyorum.
Hepimiz belli aralıklarda yeni bir hayata başlıyoruz, ben öyleyim en azından. Belki o yemi hayatların biri için bu kitap bir ilham olur deyip aldım elime. Ama yok! Başaramadım, bu macerayı sonuca ulaştıramadım. Yine
