Betül
@mevzukitaplar
sanat uzun, hayat kısa
•|özel eğitim öğretmenliği 4/4
1 Temmuz 2001
1196 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
...“cânım” diyelim biribirimize “cânım” diyelim bütün cânım
dünyanın cânım insanlarına, hayvanlarına, bitkilerine, taşına toprağına. Hepsi de bizim gibi canlı, hepsinin de bir gün yitirecekleri birer canları var. “Cânım” diyelim, yalan dahi olsa söz tatlı...
Sayfa 87Kitabı okudu
...okumak, gerçekten okuma tiryakisi olmak, bir ası beklemeden, bir kazanç aramadan, sadece geçmişin, yahut bugünün kişileriyle
söyleşmeyi sevdiğimiz için, eğlenmek için okumaktır.
Sayfa 69Kitabı okudu
Birtakım kişiler için bir eğlencedir okumak, eğlencelerin en eğlencelisi. Doldururlar evlerine kitapları, bir yerde bir kitap gördüler mi, nedir diye bakmadan geçemezler, benim sokakta her gördüğüm kediyi okşamak istemem gibi. Onlarda bir kitap tiryakiliği vardır, öğrenmek için okumazlar kitabı, kendilerine bir yararlığı olacak diye okumazlar, okumayı içleri çeker de onun için okurlar.
Sayfa 69Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Betül
, 2024 okuma hedefini güncelledi.2024 OKUMA HEDEFİ
12/70 kitap - %17 tamamlandı
12 kitap okudu
70 kitap
2.359 sayfa
0 inceleme
58 alıntı
4 günde 1 kitap okumalı.
Bosnalı bir gazeteci olan Nimeta, dünya tarihinin en acımasız soykırımlarından birinin yaşandığı Bosna savaşının ortasında kendisi ve ailesi için yaşam mücadelesi verirken, içinde kıyasıya süren bambaşka bir savaşla da başetmek zorundaydı...
Boşnaklar'ın varlığını Balkanlar'dan, adını ansiklopedilerden silmek için dört yıl boyunca tüm dünyanın gözleri önünde bir soykırım yaşanmış, müzeler, kütüphaneler, arşivler bombalanmıştır. Ama tarihin ve gerçeğin asla değişemeyeceğinin bir kanıtı olarak, Boşnaklar, amansız bir soykırımından sonra bile, Bosna'daki sekiz yüz yıllık varlıklarını hâlâ sürdürüyorlar.
Yarınlar, kurşun, havan topu ve bombaydı, kandı. Ama her ikisi de farkına bile varmadan 'daha güzel günleri' bekliyorlardı, insanlar, değişik inançlarla ve hırslarıyla ne kadar karıştırırlarsa karıştırsınlar, kana, acıya, şiddete bulaştırsınlar bu muhteşem dünyayı, yaşam bir umuttu sonuçta. Hiç bitmeyen bir umuttu.
Çünkü dünya şeytanın cirit attığı yerdi, cennetse Tanrı'ya aitti.
Nedense kendini eski püskü eşyaların satıldığı bir tozlu eskici dükkanındaki eprimiş, solmuş, yer yer yırtık bir işlemeli bohça gibi hissederdi.
Neydi acaba insanı böylesine aç gözlü, şiddet yanlısı ve dövüşken yapan?