Giryeler
@mey_su
Okul öncesi öğretmenliği
Bursa
2001
2059 reader point
Joined on April 2020
Şu anda okuduğu kitap
basit, telaşsız, altında başka şeyler aramayacağım bir konuşma. yığınla gürültü değil bol bol dinginlik olsun. büyük anlayışlar küçük beklentiler olsun. beklemek zor değil, heyecanlı olsun. bir yandan dinlerken bir yandan unuttursun. kapı kapalı mı? olsun. biraz üşüdüm, üşürüz olsun, saat de geç olmuş, olsun.
128 syf.
·
Not rated
·
Read in 4 days
KOCASI: O halde.. biz her gece son trenin sesini beklemiyor muyuz seninle? Hiç düşündün mü, özellikle neden hep o trenin sesini duymak istiyoruz?
KADlN: Kaçırılan son fırsat olduğu için mi dersin? Adı üstünde son tren. Bir özlem belki. Trenin gideceği yerleri mi özlüyoruz nedir?
Reader Follow Recommendations
Yorgunlukların araladığı kapılardan bilincimize saçmasapan hayaller dolabilir. İlle sebep mi aramak lazım?
KIZ : Ne kadar sürmüştü?
ERKEK: Üç dört yıl.
KIZ : O kadarcık mı?
ERKEK : Duygunun şiddeti, sayılara bağlanan zamana göre ölçülürse, evet!
Besbelli ikisi de başkalarına iyilik etmek için çırpınıyor, ettikten sonra da her biri, bu iyiliği ötekinden gelmiş gösteriyordu. Aşıkların şu dünyada hayal ettikleri evlilik de buydu herhalde..
Elleri bu mektubu tutmuştu; bu mektup onun gözlerini görmüş, soluğunu duymuştu. Sonra cümlenin sonunda üç nokta vardı. Dünyalara bedel üç nokta.
Ben, ben olmasaydım sen olmak isterdim.
Gönlünde hala insanı büyüleyen bir vals çalıyordu.
Aşk ve beraberlik kelimelerden değil, hayatın olaylarından doğar ve yaşamak, yaşamak denmeye değer olduğu ölçüde, kelimelere muhtaç değildir.
192 syf.
·
Not rated
·
Read in 27 days
Bir inanca göre, dünyada her şeyden sınırlı sayıda vardı; gökyüzüne sinen ve toprağın emdiği duygular, düşünceler, felaketler ve iyi şans, artmaz, azalmaz, ama dolaşırdı. Bazen çağırana, bazen hazır olana, bazen arayıp bulana gelirdi ve bazen de gelmesi için arayıp bulmaya hazır olanın çağırması gerekirdi.
İnsan, diğer herkesten önce kendine katlanmayı öğrenmeliydi...
İnsanlar yüzümden ne okuyordu, bilmiyordum.
İçimdeki kargaşayı ve o kargaşanın omuzlarımı nasıl çökerttiğini görüyorlar mıydı?