Westminister Manastırı’nda bir mezar yazıtı.
“Genç ve hür iken, düşlerim sonsuzken, dünyayı değiştirmek isterdim. Yaşlanıp akıllanınca, dünyanın değişmeyeceğini anladım.
Ben de düşlerimi biraz kısıtlayarak, sadece memleketimi değiştirmeye karar verdim. Ama o da değişeceğe benzemiyordu.
İyice yaşlandığımda, artık son bir gayretle, sadece ailemi, kendime en yakın olanları değiştirmeyi denedim. Ama maalesef bunu da kabul ettiremedim.
Şimdi ölüm döşeğinde yatarken birden fark ettim ki, önce yalnız kendimi değiştirseydim, onlara örnek olarak ailemi de değiştirebilirdim.
Onlardan alacağım cesaret ve ilhamla memleketimi daha ileri götürebilirdim.
Kim bilir, belki dünyayı bile değiştirebilirdim.”
Bunca kanın helalini kim kime nasıl öder
Mezar taşlarıyla barış olur mu?
Sayfa 56Kitabı okuyor
İki saftan ibaretken dünya
Bir mezar var bir mezar
Üzerinde kimsesiz kız çocuğu yazan
Hiçbir çevirmenin hiçbir dile çeviremeyeceği Bir acı, depremden arta kalan
Sayfa 20 - YALAN DÜNYADA KİMSESİZ BİR KINALI KUZUKitabı okuyor
Ne hasta bekler sabahı
ne taze ölüyü mezar
nede şeytan bir günahı
seni beklediğim kadar..
Gerçekten biz artık ölemeyecek kadar yorgunuz. Şimdi artık uyanık duruyor ve mezar boşluklarında yaşamaya devam ediyoruz.
Açlığımızı gidermek için değil, hırsımızı gidermek için yiyoruz; bizler yaşayan ölüleriz ve evlerimiz de bizim mezarlarımız, o kadar ki, birisi gelip mezar yazıtlarımızı tam da kapılarımızın üzerine asabilir...
Sayfa 111 - Kapra YayıncılıkKitabı okudu
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Arama mevsimlerin esrarını âhında
Bitsin artık aldanış, bu hüsran ve bu nazar
Öldür kelimelerin feryadını ruhunda Suskunluğun sarayı ya kalbindir, ya mezar
Hemen ileride sizi beklemekte olan yaşlılık korkunçtur, hiçbir şeyi geri vermez! Mezar bile ondan daha merhametli, daha lütufkârdır, “Burada bir insan gömülüdür!” diye yazar çünkü mezarın üzerinde; ama yaşlılığın insanlıktan çıkmış soğuk, duygusuz çizgilerinde okunacak hiçbir şey yoktur.
Hepimiz Bukowski’ninki gibi hikâyeler arar ve şöyle deriz: “Gördün mü, asla vazgeçmemiş. Denemeyi hiç bırakmamış. Kendine inancını hiç yitirmemiş.Tüm tersliklere rağmen inat etmiş ve sonunda kendinden bir şey yaratmış!”
O zaman Bukowski’nin mezar taşında “Çabalama” yazması tuhaf değil mi?
Adının üstüne
Anılar koyma.
Sen mezar değilsin.
Mezar türküsü
Evet, sen daha benim için bütün mezarları yıkansın. Selam sana, istemim benim! Ve ancak mezarların olduğu yerde olur dirilmeler.
Sayfa 214Kitabı okuyor
Mezar türküsü
Kör gibi yürürdüm kutlu yollarda eskiden. Derken pislik attınız körün yoluna.
Sayfa 212Kitabı okuyor
Mezar türküsü
Adam öldürmekten daha beter kötülük ettiniz bana; yerine konmaz şeylerimi aldınız benden. Bunu derim size ey düşmanlarım!
Sayfa 211Kitabı okuyor