Her dem yeşil, Fihrist yayınevinden ve Kore edebiyatından okuduğum ilk eser oldu ve benim kore edebiyatına, tarihine karşı ilgi duymamı sağladı.
Her şeyden önce Güney Kore ve Türkiye: Mesafenin uzak ama dostluğun yakın olduğu iki ülkedir. Bu iki ülkenin geçmişte tarihlerinde yaşadıkları acılar, edebiyatlarına da yansımış ve bugünlere kadar gelmiştir. Bundan dolayıdır ki okuduğum kitapta bizden çok fazla şey gördüm. Özellikle bizim ülkemizde zamanında yapılan en iyi projelerden biri olan Köy Enstitüleri projesinin amacı: Mezunların aynı anda hem okul öğretmenleri hem de toplumun eğitmeni olması bekleniyordu. Öğrenciler aslında kendi okullarını, evlerini, kışlalarını, iş yerlerini vb. inşa ettiler ve birlikte yaparak ve yaşayarak üretim ile eğitimi kaynaştırdılar. Kitapta da aynı mantıkla Kore’de bin bir türlü zorlukla birkaç aydın insanın, ülkenin en ücra köşelerine gidip toplumu aydınlatmak ve eğitim vermek için kısıtlı imkanlarla yaptıkları Köy Enstitüleri ve Kırsal Eğitim Seferberliğini okuyoruz.
Romanın kaleme alındığı 1930’lu yıllar Japon sömürgesinin tüm ezici etkilerinin görüldüğü zamanlardır. Korece yasaklanmış, Korelilerin isimleri Japon isimlerle değiştirilmiş. Yazarın kendisi de o yıllarda aktif olarak bu zulme karşı çıkıp direnen, emekçilerin sorununu anlatarak emekçi sınıfının kurtuluşunu sağlamayı amaçlamıştır. Benim beklentimi fazlasıyla karşılayan bir eser oldu ve kore edebiyatına ilginiz varsa kaçırmamanız gereken bir eser olduğunu düşünüyorum. Bunun yanı sıra ilk defa bir kitabını okuduğum 
Fihrist Kitap artık daha fazla kitap alacağım ve kapak tasarımları üzerine çok başarılılar.
