Ey özgürlük, yüzünü gördüm be kör oldu; kokunu duydum ve sarhoş oldu. Yüzün, gündüzün gözümde bıkkın bir halde kaçan bir ışık gib. Kokun da gecenin kalbinin bir benzerini duyamadığı bir misk gibi. Yüzünü bir kez gören kimse, gözlerini diğer bütün gözlerden uzak tutar.
Sayfa 130Kitabı okudu
Tek başınayım. Evet, yalnızım ve dünya üzerinde benden başka kimse yok! Her şey yok oldu. Dünya, insanoğlu için korkunç bir kabir haline geldi. Fikri, dili ve hayali ile çalışıp didinen insanlar, dünyanın evlerini, yollarını, bağ ve bahçelerini terk etti.
Sayfa 121Kitabı okudu
Sevgimi ellerimle kurban ettim. Çünkü, bedenimin tahammül edebileceğinin ve ruhumun arzulayabileceğinin çok ötesindeydi.
Ona kötü davrandığına dair sende ufacıcık bir şüphe var mı ? Fakat sen, ona ne zaman, nasıl ve nerede kötülük ettiğini bilmiyorsun. İşte, bu yüzden acı, bilmediğini öğretmek için geldi sana. Acı ile kaderini çizen sen!! Kaderin elindeydi, oysa şimdi kaderi kınıyorsun.
Sayfa 100Kitabı okudu
İster güzellik, ister çirkinlik diye adlandıralım ya da ister iyilik, ister kötülük damgası vuralım, ışığın aydınlattığı her şeyin, ışığa giden merdivenin basamakları olduğunu, hayatta olan her şeyin de hayatın kalbine giden bir yol olduğunu bilmiyordum.
Sayfa 90Kitabı okudu
İnsan nasılsa tabiat da öyledir. Hayatı güzelleştirir, fikirleri berraklaştığı ölçüde, tabiatı güzel ve berrak görür. Hayatı çirkinleşip düşünceleri karmaşık hale gelince de tabiatı çirkin ve karmaşık görür. Bunun için tabiatın anahtarı bizzat tabiatın içinde değil, insanın içindedir. Bu anahtar da bilgidir.
Sayfa 86Kitabı okudu