Savaşlar verdin, bu süreçte bazı arkadaşlarına mutsuz, bazılarını mutlu ettin (zaten senin sadece seçkin, nazik dostların vardı, hiç düşmanın bulunmuyordu), bu seni oyuncak tabanca görünce titreyen ödlek bir kişiliğe dönüştürdü ve şimdi kendinin büyük savaşa katılmak üzere çağrılmış bir kişi gibi hissediyorsun bu biraz tuhaf değil mi?