Siz hiç tarih okudunuz mu?
Siz hiç tarih okudunuz mu?
Hayatımız boyunca hepimiz az ya da çok tarih okumuşuzdur. Ben çok severim tarih okumayı yani uzun bir süredir tarih okuyorum. Peki tahmin edin hepsinin ortak noktası ne? Çok zor bir tahmin olmasa gerek. Muhtemelen herkes benzer bir cevaba ulaşmıştır yani "Savaş". Evet gerçekten savaş, insanlık tarihine
“Maneviyatsız, milletsiz bir kalkınmanın; ahlâksız, bir yükselmenin imkanı yoktur olsa bile değeri yoktur. İşte, bizim düşündüğümüz kalkınma, milliyetçilik, ülkücülük, iman ve ahlak temelleri üzerine oturmaktadır.”
Bu mefkûrenin bir şeniyet haline gelmesi mümkün mü, yoksa değil mi? Yakın mefkûreler için bu cihet aranırsa da, uzak mefkûreler için aranmaz. Çünkü uzak mefkûre, ruhlardaki vecdi namütenahi bir dereceye yükseltmek için, istihdaf edilen çok cazibeli bir hayaldir. Meselâ, Lenin, Bolşeviklik için yakın mefkûre olarak kollektivizmi, uzak mefkûre suretinde de komünizmi ileri sürmüştür. Komünizmin ne zaman husule geleceğini soranlara şu cevabı veriyor: 'Komünizmin ne zaman tatbik olunacağını şimdiden kestirmek mümkün değildir. Bu, Hazreti Muhammedin cenneti gibi ne zaman ve nerede görüneceği malum olmayan bir şeydir.'
Milliyetçilik düşmanlarının "Orta Asya edebiyatı" diyerek küçümsemeye yeltendiği hareket, Atatürk dönemi kültür çalışmalarının ihmal edilemez bir bölümüdür.
2. Dünya Savaşı'nın başlarında, Mihver devletlerinin baş döndürücü zaferleri sırasında, Turancılıktan kimse gocunmamıştır. Sadece komünistlerdir ki esir Türk ülkelerinin kurtulabileceği ümidiyle Rusların yenilmesini isteyen Türk milliyetçilerine faşist ve turancı diyerek saldırmışlardır.
Sonra, ikinci cephenin açılması ile, Mihver devletlerinin gerilemesi başladı. 1944 yılının ilk aylarında Almanların yenileceği artık kesinlikle anlaşıldı. Nihayet Cumhurbaşkanı İsmet İnönü, 1944 yılının 19 Mayıs'ında meşhur nutkunu vererek Türk milliyetçilerine karşı hala bitmeyen bir Haçlı seferini başlattı. 1944 suçlamasında dış tesirlerinin payı acaba ne kadardı, sorusunun cevabını aramayacağız.
Yankılar: 12 Aralık 1975 tarihli birçok gazete Atsız'ın ölüm haberini veriyordu. Milliyet, Haber ve Cumhuriyet'te kısaca. "Gazeteci, yazar ve şair Nihal Atsız, dün akşam İstanbul'da hayata gözlerini yummuştur. 70 yaşında vefat eden Atsız, evli ve 2 çocuk babasıydı. Cenazesi yarın toprağa verilecektir." Ve arkadan
Aylık Türkçü Dergi: Ötüken
15 Ocak 1964'te Ötüken dergisinin ilk sayısı çıktı. Ötüken başlığı altında "Her Ayın On beşinde Çıkar, Fikir ve Ülkü Dergisi" ibaresi bulunuyordu. Derginin sahibi Atsız, sorumlu yazı işleri müdürü Mustafa Kayabek'ti. Ötüken doğrudan doğruya Atsız'ın sahipliğinde çıkan son dergiydi. Ölüm tarihi
Atsız, "Ordinaryüsün Fahiş Yanlışları" adlı bir broşür yayımlamıştı. Millî Birlik Komitesi'nin baskısı üzerine o zaman aday olamayıp İsviçre'ye gitmek zorunda kalan Başgil yurda döndükten sonra, 13 Kasım 1963 tarihinde Yeni İstanbul gazetesinde "Milliyetçilik Bahsi” başlıklı bir yazı yazar. Atsız'dan "nâdan", düşüncelerinden de "çürük dâva" diye bahseder. Buna karşı Atsız'ın cevabı Ötüken'in 14 Şubat 1964 tarihli 2. sayısındadır: "Uydurma Milliyetçilik". Tartışma Haziran ve Ağustos aylarında devam edecektir. Başgil'in cevabı 14 Haziran 1964 tarihli Yeni İstanbul'da çıkar: "Yine Milliyetçilik Bahsi". Atsız'ın cevabı ise Ötüken'in 8. sayısında, 15 Ağustos 1964 tarihinde: "Milliyetçilik Taslayan İhtiyar Kozmopolit".
Ayrılan Yollar: Millî Yol'un 23 Kasım 1962 tarihli 43. sayısı "Nurculuk meselesi" başlıklı kapakla çıkar. "Çok kimsenin içyüzünü dahi bilmediği ve basının temas etmekten çekindiği bu konuyu tarafsızlık ve cesaretle ele aldık" alt başlığıyla orta sayfalarda başlayıp arka sayfalarda devam eden uzun bir yazı. Sonraki sayıda
Ordinaryüsün Fahiş Yanlışları:
Yeni Anayasa gereği milletvekili ve senato seçimlerinden sonra TBMM ve Cumhuriyet Senatosu tarafından yeni cumhurbaşkanı da seçilecekti. Adalet Partisi Samsun senatör adayı Ali Fuat Başgil'in cumhurbaşkanlığına aday gösterileceği seçimlerden önce açıklanmıştı. Anayasa hukukçusu olan Ord. Prof. Dr. Ali Fuat
Türkçülüğün Durgun Yılları: Ülkenin havası böyledir ve 1953'ten 1962'ye uzanan 9-10 yıl Türk milliyetçilerinin en durgun, en hareketsiz olduğu yıllardır. 1954 Nisan'ında İstanbul'da kurulan Milliyetçiler Derneği ile 07 Aralık 1956'da yine İstanbul'da kurulan Türkiye Komünizmle Mücadele Derneği'nin faaliyetleri
1953'ten sonra Türk milliyetçiliği tam bir uyutulma dönemine girmiş olacaktı. Taaa 1960'a kadar. Komünizme karşı da uyutucu tedbirler alınmıştı. Büyük tevkifat yapılmış, neşriyat durdurulmuş, partileri kapatılmıştı. Aşırı sağ-aşırı sol dengelemesi o zamanlar Türk milliyetçileri ile Şefik Hüsnü hempaları arasında sağlanmaya çalışılırdı. 1953'te iktidar, milliyetçiliğin ve komünist faaliyetlerin üzerine birer yorgan örttü. Yedi yıl sonra yorganlar çekildi. Görünen şuydu; milliyetçilik sakin sakin uyumuştu ve örtülere sarıldığı günkü kadardı. Komünizm ise uyur görünmüştü, ama boyuna beslenmişti. Azmanlaşmış, canlanmış, kanlanmış, milliyetçiliğe tepeden bakar olmuştu.
Atsız'ın 1952 yılında yaptığı bir iş daha vardı. Eşi Bedriye Atsız'ın da yazarı bulunduğu tarih ders kitaplarının yazımında ona yardım etmek. İnkılâp Kitabevi, yayımlamak istediği lise tarih kitapları için Bedriye Atsız ve Galatasaray Lisesi öğretmenlerinden Hilmi Oran ile anlaşmıştı. "Zaman sınırlıydı ve kitapların 1952-1953 eğitim
Ermeni ruhban sınıfından birçoğu, ilk başlarda, isyancılara karşı geldi. Onlar bağışlanamazdı. Horen Aşıkyan ve Mağakya Ormanyan adlarındaki iki Ermeni Patriğinin canlarına kıyılması için girişimlerde bulunuldu, fakat iki gayret de boşa çıktı. Sasun'daki bir isyan sırasında, Osmanlı'dan yana tavır alan Parsekh adındaki dahil, sayısız papaz öldürüldü. Bitlis yöresinde Kevork liderliğindeki Rus Ermeni çetesinin davranışlarına köylerdeki Ermeni papazların karşı gelmesi üzerine iki papaz isyancılar tarafından öldürüldü. Kumkapı Gösterisinin akabinde, devletin yanında yer aldıkları için, Tachat ve Sukias adındaki iki papaz ile Anastas ve Khacik Petrosyan adlarındaki diğer iki Ermeni, Hınçaklar tarafından katledildiler. Taşnaklar Van'ın Ermeni piskoposunu 1895 Noel gecesinde, kendi kilisesine giderken, yolda öldürdüler.
Sayfa 83 - TÜRK TARİH KURUMU YAYINLARIKitabı okudu
