Mimar Sinan bitirirken, bina ne kadar görkemli olursa olsun geride muhakkak bir kusur bırakırdı ya ters döşenmiş bir çini, ya baş aşağı bir taş veya kenarı kırık bir mermer. Hata orada, avamın algısından uzak ama bilen gözlere ayan dururdu. Zira mükemmellik Allah’a mahsustu.