SELEFİLİK ve SELEFİYE...
Selefîlik/Selefiyye, itikadî konularda Kur’an ve Sünnet’in lafzına bağlı olan ve te’vili kabul etmeyen, gelenek ve mezhep karşıtı bir ekoldür. Selefîlik, İbn Teymiyye eliyle kurulmuş olup Vehhâbîler eliyle Suudi Arabistan’da devletleştiği gibi “Yeni Selefîlik” diye aynı çizginin farklı tonlarda devamı söz konusudur.
Selefîliğin kurucusu,
Sayfa 14 - 15,16,17,18,19 Kazım Albay, Aylık/Baran Fikir ve Aksiyon Gazetesi, Ocak2023, İkinci Devre, Sayı 11Kitabı okudu
335 syf.
10/10 puan verdi
İnsan aşılması gereken bir şeydir.
Koca Halil:
"Bu kartal tezikmiş bir kartaldır. Memidik oğlum. Bin yaşında kartallar işte hep böyle tezikirler," dedi, sakalını sıvazlayarak kartalın gökte çizdiği yola baktı. "Bu tek başına kalmış kartal, kartal soyunun ke dine en güveneni, yalnızlıktan korkmayanıdır. Şu gördüğün tek başına kalmış, yaşlı, ulu kartal bir daha kartallar sürüsüne katışmaz. Ölene dek tek başına gökte dolanır durur. Hiç bir yaratık bir daha bu ulu kartalın yanına yanaşamaz. Bu ulu kartal bir daha hiç bir yere konmaz. Ne bir ağaca, ne bir kayaya, ne de toprağa... Ben yaşlı, tezikmiş kartallara çok hürmet ederim, anladın mı oğul Memidik? Bu ulu kartallar gökte ölürler. Ölümleri yaklaşinca süzülürler, süzülürler ağarlar göğe yukarı. Yedi kat göğe kadar çıkarlar, işte orada göğün en yüce yerinde can verirler. Ölmüş olaraktan, göğün en yücesinden toprağa düşerler. Çukurova toprağına boylu boyunca serilirler. İşte göğün en derinine kadar bu ulu kartallar durmadan durmadan uçarlar, geniş göğün safasını sürerler.Kanatları göğün en yücesinde, mavinin en derininde duruncaya kadar uçarlar. Gökyüzünü de mağrıptan maşrıka, maşrıktan mağrıba bir uçtan öbür uca gezerler. Yaşlı kartallar gökte, en uzak gökte ölürler Memidiğim, yıldızların orada. İnsanoğlunun yaşlısı da solucan gibi sürünerek ölür oğul, Memidik, sürünerek. Kartal dediğine de böyle ölüm layık, yerde değil, ulu gökte ölmeli. Allaha da yere de göğe de, insana da, cümle yaratığa karşı da ayıptır. Kartallara iyi bak, Memidik oğlum, gözünü kartallardan ayırma, soylu bir yaratıklardır."
Sayfa 229
Bu tek başına kalmış kartal,kartal soyunun kendine en güveneni,yalnızlıktan korkmayanıdır. Şu gördüğün tek başına kalmış,yaşlı,ulu kartal bir daha kartallar sürüsüne karışmaz. Ölene dek tek başına geniş gökte dolanır durur. Hiçbir yaratık artık ulu kartalın yanına yanaşamaz. Bu ulu kartal bir daha hiçbir yere konmaz. Ne bir ağaca,ne bir kayaya,ne de toprağa… Bu ulu kartallar gökte ölürler. Ölümleri yaklaşınca süzülürler,süzülürler ağarlar göğe yukarı. Yedi kat göğe kadar çıkarlar,işte orada göğün en yüce yerinde can verirler.
Sayfa 182Kitabı okudu