“Bir demet nergis al kendine. Ne olur böyle yapma. Kendine kıyma..”
İçimde çok büyük bir ağlamak var. Bir ağacın altında oturarak hem kendime, hem bütün insanlara hem börtü böceğe, kurda kuşa. Bin yıllık gözyaşıyla ağlamak istiyorum.
Süzülüyorum gökyüzünde, üzerinde Yara izlerimi biliyorsun, onları iyileştirmek için yanabandına ihtiyacın hiç olmadı.
Güldün, dokundun, öptün. Bana kendi gücümü gösterdin korkmayarak. İlk yıkılan olmayı göze alarak..
Sayfa 412Kitabı okudu
Karanlık ve ışık misali zıt duruyorlardı.
O kadar zıt ki adeta bütünlerdi.
Sayfa 624Kitabı okudu
Seni en dipte, toprağın nefes alamadığı o çukurda, o ışıksız odada, dikişsiz yarada seviyorum.
Sayfa 506Kitabı okudu