Bahar, Ölüm ve Siz
Bize en büyük iyiliği de ölümünüzle yaptınız. Çünkü hiç ölmeyeceğinizi sanmıştık. Bundan büyük bilgi olur mu hiç, meğer siz de ölebilirmişsiniz. İşte tam da bu yüzden, sahi ne güzel öldünüz öyle Allah aşkına. Bizim ömrümüz paslı bir usturanın ağzıyla ikiye bölünmüştü şunun şurasında. Bıraktığınız kiri pası, çevreye verdiğiniz geçici rahatsızlığı, sağa sola bulaştırdığınız isli karayı temizlemek biraz zaman aldı ama öldünüz işte sonunda.
Sayfa 48 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Bir Demet Nergis Al Kendine
Biliyorum senin için yanıyor. Onlarla aynı dili konuşmadığın bir kalabalığın ortasında, acizliğinden muzdarip, gittikçe içine kapanıyorsun. Her şeyden uzaklaşıyorsun.
Tamam. Yorgunsun. Allah şahit,bilenler şahit, çok yorgunsun. Yaşanmakta olan bütün acılar gibi yaşanmış ve yaşanacak olan bütün acıların da kalbinin üzerine çöreklendiğini zannetmekten yorgunsun. Böyle bir yükü bu kalp taşımaz, biliyorsun.
Sayfa 29 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Şu tecrübeden misal ediyorum ki evrende hiçbir şey olup bitmiyor, sürekli tekrarlanıyor. Her şey her an yeniden yaratılıyor. Zaman çizgi gibi ilerlemiyor, dönüyor, bükülüyor. Nokta oluyor.
Sayfa 153 - Timaş Yayınları,3.BaskıKitabı okuyor
Mimoza Sürgünü
Gidecek yer yok sevgilim
Hiçbir yer tekin değil
Sayfa 22 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Eli boş gidilmez gidilen yere
Boş gelmedim ya Rab ben suç getirdim
Dağlar çekemezken bu ağır yükü
İki kat sırtımla pek güç getirdim
Sayfa 84 - Timaş Yayınları,3.BaskıKitabı okuyor
Niye savaşır ki insanlar şu herkese yetecek dünyada?
Sayfa 76 - Timaş Yayınları,3.BaskıKitabı okuyor
"Çok Yorgunum Beni Bekleme Kaptan"
İçinde hep aynı cümle:"Siz gidin,ben çok yorgunum. Konuşacak çok şey, yürünecek çok yol var. Oysa ben çok yorgunum."
Sayfa 16 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Bir şiir yazıldığında, bir aşk doğduğunda yer yerinden oynamaz oysa. Şairin kalbi şaire, âşıkın kalbi âşıka çünkü. Ama bir çocuk öldüğünde. Ne diye kıyamet kopmaz ki?
Sayfa 120
Zamana "Dur gecme, ne kadar güzelsin,"
demesiyle kendisini belli edecek bir yaşantı. O kadar güzel ki!
Söylemiş olmalıyım bir yerlerde.
İki tren.
Karşılıklı. Son hızla. Geçişirken. İki pencere. Birinde siz. Diğerinde o.
Kimdir? Bilmezsiniz. Bir an. Sadece bir an.
Bir görüntü. Sizden ona. Ondan size. Çok değersiz gibi.
Ama. Kimin bilincinde görüntü, kimin perdesinde gölge, kimin rüyasında hayalsiniz? Bunu düşününce. Önemli.
Hayatımın bir ân'ına tanıklık etmiş olmalarının dışında haklarında en ufak bir bilgiye sahip değilimdir. Bana tümüyle yabancıdırlar. İsimlerini, kimliklerini, yaşadıkları yeri, çoğu kez dillerini bile bilmem. Yabancının da yabancısıdırlar kısacası.
Lâkin yabancının da yabancısı olduğum o insanlar hayatı- mın o ân'ına bir bakış, bir tebessüm, bir fark ediliş, hatta çoğu kez hiçbir şey yapmayış da sadece var oluş, orada oluş, oradan geçişleriyle refakat ettikleri için unutulmazdırlar.
Hatırlarım onları.
Hayatıma az ya da çok ilgiyle girmiş binlerce insanı çoktan unutup da o bir iki kişiyi hatırladığıma bakılırsa bu, farklı bir var oluşun hatırlaması.
bakma bu kadar laf ettigime. Seni feci özlüyorum.
Hayatlanmıza giren onca insanın
hiçbirinin göremeyecegi bir şeyi gördük birbirimizde.
Gençliğimizi..
Sözün özü, hâlâ çok eksiğim. Tanirsan, bu yanimla tanırsın beni