Kesinlikle okumalısınız
Hâkim yaşlı çifte sormus:
"Bunca yıldan sonra niçin ayrılmak istiyor sunuz?”
Yaşlı kadın cevaplamış:
"Håkim Bey bir ay öncesine kadar aklımda böyle bir şey yoktu. Eşim bana bir mine çiçe ģi hediye getirdi, ben de çiçekleri çok seve rim. Çiçek çok sulanması gereken bir çiçek miş ve kocam düzenli aralıklarla sulanmadı. ğında çiçeğin öleceğini söyledi. Ben kemik rahatsızlıkları olan bir insanım. Geceleri uy kumdan kalkıp çiçeği sulamam gerektiği halde, bir gün fark ettim ki kocam bir kez olsun benim ağrıma rağmen gece kalkıp da çiçeği sulamadı. Bunun üzerine ben de bu kadar düşüncesiz bir insanla yaşamamam gerektiğine karar verdim."
Hâkim kadına hak vermis; ama adettendir diye bir de adama sormus:
"Senin söyleyecek bir şeyin var mı?"
Yaşlı adam cevaplamış:
"Eşimin anlattığı her şey doğru, tek bir şey dışında. Mine çiçeği çok sulandığında ölür. Karımın kemik rahatsızlığı var ve iyileşmesi için düzenli egzersiz yapması gerekir; ama eşim bunu yapmadığı için ben de bu yalanı buldum. 'Çiçeği ölmesin' diye her gece kalk mak zorunda kaldı. O her uyandığında ben de uyanık olurdum, işini bitirip uyuduğun da gidip çiçeğin suyunu boşaltır, peçeteler le toprağını kuruturdum. Sonra da yatağa gelip bana bu güzel hayatı bahşeden, ca- nimdan çok sevdiğim eşimi doyasıya seyre derdim."
Hâkim çifti boşamamış.
Mine çiçeği ile tütün karışımı kokusunu, gizli gizli içine cekiyordu
“Çiçek ile Yusuf"
...Gül, Lale, Nergis, Çiğdem. Nilüfer, Karanfil, Papatya, Fulya. Hepsi de güzel çiçekler, sadece çiçekte de değil; bizde de yaşarlar. Küçük tatlı kızlarımıza onların isimlerini veririz. Kızlarımızın bu isimleri hak ettiğini düşünürüz. Oysa gerçekten hak ediyorlar mı diye sorgulamayız. Onlar bizim küçük sevimli kızlarımız, gelinlerimiz,
"Görüyorsunuz, o andan bu yana, kalbimde... kalbimde, bu çiçek demetini koklamam için bana ölçüsüz bir istek veren mine çiçeği anısı var."
Sayfa 239 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Nasıl anlatacağım size?
Orucun, kollara takılmış portakal çiceği denli derin kokusunu...
“Tatlılık dolu bahçe
Otlar içinde birden
Sürer mine çiçeği
Ve benim ölmüş kalbim
Doğar hoş kokusunda
Gölgeyi tatlı kılan...”
Louis Aragon