Sanırın yaşımın vermiş olduğu bir durumla ergenlik kitabı olduğunu düşünüp geç okumaya başlamıştım. Klasik lise aşkı okumayı bekliyordum ilk başlarda. Ama gerçek hayattan parçalar buldukça iyice sarmaya başladı. 717 sayfa akıp gitti ve nasıl bittiğini anlayamadım...
Nehir gibi Shannon ve Johnny bambaşka dünyalara götürdü. ♡
Kitapta özellikle sevdiğim (başroller hariç) iki kişi ise kesinlikle Shannon'un abisi Joe ve Johnny'nin en yakın dostu Gibsie ikisine bayıldım. Özellikle onca yaşadığı şeye rağmen ve o babaya rağmen korumacı abi mükkemmeldin... :(
Shannon'un onca zorbalığı ve o babayı kabullenmesi beni gerçekten üzdü. Okudukça yalnız olmadığını görmek sevindirse de yaşadıklarını okumak çok zordu.
Gerçek hayatta da böyle şeylerin var olması çok yazık....