Yine bir çırpıda bitirdiğim bir kitap...
"Kaderini sev... Ancak içinde ayağa kalkmak olan, içinde iyi kötü her şeyi deneyimlemek olan ve her gün çok daha güçlü bir şekilde yol almak olan kaderi seç ve onu sev dostum. Böyle bir kaderi sev çünkü aslında hayatın bu..."
Nietzsche'nin düşünceleri beni her zaman heyecanlandırmıştır. Bu kitapta da hayata nasıl bakmamız gerektiğine dair bazı öğütler bulunmakta... Aşka, sevdaya, güce, mutluluğa, sevince, nefrete dair birsürü şey...
Hayatın ve insanların dayattığı düşüncelerden kurtulunca özgürleşir miyiz? Yoksa o düşüncelerden kurtulup kendi düşüncelerimizi inşa ettiğimizde mi özgürleşiriz?
Mükemmel bir düşündürme çalışması olmuş, mutlaka okuyun :)
