Enkaz Altında Atan Minik Kalpler
Daha bedeni çok küçük dayanamaz dersin ama 65. saatte minik bir beden, 91. saatte bir başka minik beden onca betonun altından, tozun toprağın içinden sağ olarak çıkarılır. Hayatına sımsıkı tutunan minik eller... Allah'ın yardımının ulaşamayacağı yer yok. Onları ailelerine, sevdiklerine bağışlayan Rabbim'e şükürler olsun.
Benim de 4 yaşında bir kardeşim var ve Elif ve Ayda'yı ve diğer çocukları düşündükçe aklıma kardeşim geliyor. Gerçekten çok zor. Rabbim hepsini korusun. Uzun hayırlı bir ömür nasip etsin hepsine. 🤲🏻
#izmir #deprem #elif #ayda
Şimdi sana desem ki kimsin sen?..
Çalmaktan keyif aldığın bir müzik aleti, sahip olduğun bir yetenek misin? O notaları tanımakla ve bunu sese dönüştürebilmekle, o keki mükemmel bir lezzette pişirebilmekle, yeteneğin neyse kullanarak bir şeyler üretmekle yetinmeyen misin? Aldığın alkış mısın? Edilen teşekkür mü? Duyduğun övgüler mi, tebriklerini minik bir gülümseme ile kabul ederken sıktığın eller misin?
Holden Kitap, “Sen Kimsin” bölümü.
Bugün, tam 3 kuş gömdük.
Bahçemize yuvası dağılarak düşmesi daha olası, daha tüyleri dahi çıkmamış, tam 3 yavru kuş... Tuhaftır, güzel bir tevafukatın üzerine geldi. Gömdüğümüz yerin baş ucunda bulunan duvara, çamura bulanmış eller ile الله yazdık. Elif'i 
be.mesûffe 'ye, Lamları 
Derya 'ya, Hû'su ise bendenize ait..
Ölüm,
Rilke en bilindik öykülerinden birinde kılıçla kalemi konuşturur. Kılıç, kalemi aciz ve yetersiz bulmakta, kendine olan güvenine anlam verememektedir. Kalem; ikisinin de toprağın altından geldiğini ve ikisini işleyen ellerin de aynı eller olduğunu söyleyerek, benzerliklerini dile getirmek istese de kılıç farklılıklarını öne çıkarmakta kararlıdır... Sonunda bir el kaleme uzanır ve barış anlaşmasını imzalar.
Kalem ne kadar kırılgan ve naifse, kılıç da o denli vakur ve heybetlidir.
Emily Dickinson'ın fırtına ve kuş metaforundan bize kalan da budur... Umut; minik, tüylü bir kuş... Fırtına da zorlu insan doğasının ta kendisidir; En zorlu mevsimlerde, kuş tünediği ruhun dallarına sıkıca tutunmuştur... Tek istediği o tatlı ezgiyi söyleyebilmektir.
Ümit, ümidini hiç yitirmeyecektir...
Ümit deyince aklıma gelen şu nefis dizeler de 'kılıç gibi bir kalem'le yazılmıştır :)
"Umut! sevgili! iyiliksever umut!
Küçümsemezsin yasta olanın evini,
Ve asaletle, sevinçli bağlılıkla, hükmedersin
Ölümlülerin ve göğün güçlerinin arasında.
Neredesin?
Az yaşadım; ama soğuk esiyor
Akşamım daha şimdiden.
Ve dilsiz, gölge misaliyim,
Burada; ve ezgisiz kalmış
Kalbim dinleniyor göğsümdeki
Ürpertilerin arasında."
Hölderlin
Yüzüme çarpan minik eller geldi aklıma :)
Çocuklarımız genellikle sırf kaba oldukları ya da ebeveyn olarak hatalı olduğumuz için bize saldırmazlar . Henüz duygusal durumlarını düzenleme ve dürtülerini kontrol etme kapasiteleri olmadığı için saldırırlar .
