"Bunu yapmak zorunda değilsin."
"Neyi?"
"Hiçbir şey komik değilken gülmeyi."
"Evet, zorundayım çünkü aksi halde..."
"Çünkü aksi halde bana sinir olursun,"
"Niye?"
"Çünkü burası ağladığım kısım.'
"Evet,"
"Ve bu da sana izin verdiğim kısım."
Sonra ellerini ellerimin arasına koydu ve beni kanepeden kaldırıp kollarını etrafıma doladı. Bedenimi kendine iyice çekti ve ben dağilmaya başlayınca beni ayakta tutan da o oldu.
Dağılmama izin verdiği için ona teşekkür ettim.
Annem bana resmi sevmeyi öğretirken, babam da kelimeleri sevmeyi öğretmişti.
Gözleri sadece hüzünlüydü. Ah Jackson.
Bu kadar üzgün, öfkeli ve dağılmış olmak için çok gençti.
Reader Follow Recommendations
Kısmen gülümsedi ve ben de kısmen buna bayıldım.
O gece yanında hangi kitapları götürdüğünü merak ettim.
Sonra da onu niye merak ettiğimi merak ettim.