Herkesten nefret ediyorum.
Görülmediklerini zannedip günah işleyen, sırlarının mezara onlarla gireceğini zanneden, yaptıklarından ötürü acı çekmekten korkup yüzünü saklayan, yalana sığınıp fare gibi deliklerinden dışarıyı izleyen, sadâkatten şaşıp yolunu ve onu seven kalpleri karartan, kendini zeki sanıp insanları aptal yerine koymanın en büyük aptallık olduğunu unutan, yaptığı her iğrençliğin altında başka birini suçlayan, zihniyeti kirli, gözleri görmekten, yüzü gerçekten uzak herkesten nefret ediyorum.
Bu dünyada ateşten bir yağmur olup üzerine yağmadığım için secdeye inip dualar etmesi gereken insanlar yaşıyor.
Ben ki içimde savaş meydanında ki bir ordu gibi kalabalığım kendi ruhumda. Düşmanından gözünü bir an ayırmadan döktüğü kanla toprağa intikam yeminini yazan kaç bin askeri taşıyorum tek bir bedende. Siz zavallı canlar korkmaktan dâhi aciz şekilde yaşamaya devam ettikçe ateşler içinde ölmeye, cehenneme gitmeye mahkumsunuz.
Bir kıvılcım olarak doğduğum bu dünyada büyüyüp ne alevler içinde ne suretleri yaktım göğsümde.
Ve
Seninle tanıştım,
O günden beridir ki kendi alevim sönüp kül oldu. Şimdi ise senin ateşin yalnızca beni cayır cayır yakmakta.