Mırıldanmalar
İçimden dedim, gömülü bir ırmağın yalnızlığıdır bu
Beraber yürüyelim olur mu...
Sayfa 9Kitabı okuyor
Mırıldanmalar
Beni böyle kabul et diye zorlayan yok. Ben sadece böyle olduğumu , böyle devam edeceğimi söyledim. Senin beni değiştirme inancın benim kendimi değiştirme inancımdan yüksek olamaz. Varsın yoluna git.
Ben kendi yolumu kendim yaratacağım.
Karşısında sustuğun, karşılık vermediğin, meydanı bıraktığın her saçmalık büyüyerek tekrar karşına gelecektir.
Bugün “muhatap almaya değmez” dediklerinle yarın zorunlu olarak muhatap olacaksın.
Bugün görmezden geldiklerin, yarın büyüyerek gözüne sokulacaktır.
Bulaşmak istemediklerin, yarın sen istemesen de sana bulaşacaktır.
Bugün yolunu değiştirip kurtulduğunu zannettiklerin, yarın yolunu kesecektir.
Ani başlayan 'ben de bunu yazabilirim' - 'ne saçma bir şey bu kitap' gibi mırıldanmalar yan etki olarak tanımlanabilmektedir.
Sayfa 22 - Epoma Y.Kitabı okudu
Mırıldanmalar
İçimden dedim, ilmeği kaçmış bir hayat bizimkisi
Nedir alnımızdan öpmek için izimizi süren
Kalmış mıdır kalesi düşmüş bir şehrin cazibesi
Nedir yalnız bize yakışan bu serüven.
Ulu Tanrı;
Yüksek varlığınla muhabere için ne posta puluyla kutu suna, ne telgraf ve telsiz makinesine, ne tatarağasıyla haniara ve kervansaraylara, ne havaya bırakılmış güvercin sürüsü ile denize atılmış şişelere, ne ateş kulelerine ve davul dümbelek seslerine, bulasa yeni ve eski usul hiçbir alete, yaver, mabeyinci, başkatip veya hususi kalem müdürü
Sayfa 7 - inkılap Kitabevi 2009Kitabı okudu
23 Aralık 1851 tarihinde kaleme aldığı bir mektupta Tolstoy, kuzeydeki kardeşine şöyle diyordu: "Sana Kafkasya'dan gurur verici haberlerim var. Şamil'den sonraki ikinci adam olan Hacı Murat Rus hükümetine teslim oldu. Çeçenistan'daki en iyi savaşçı ve atlıydı ama yine de böyle bir adiliği yaptı."
Bu satırlarında,
23 Aralık 1851 tarihinde kaleme aldığı bir mektupta Tolstoy, kuzeydeki kardeşine şöyle diyordu: "Sana Kafkasya'dan gurur verici haberlerim var. Şamil'den sonraki ikinci adam olan Hacı Murat Rus hükümetine teslim oldu. Çeçenistan'daki en iyi savaşçı ve atlıydı ama yine de böyle bir adiliği yaptı." Bu satırlarında, Tolstoy'un bir Avar naibin Rusların tarafına geçmesini çağdaşlarının çoğu gibi aydınlanıp teslim olma diye değil, adice durum olarak gördüğü anlaşılmaktadır. Çağdaşları, dağlıları ancak valilik eliyle kurtuluşa erebilecek vahşiler olarak görüyordu. Tolstoy'un yazılarında ve dönemin seyyahlarının anlattığı hikayelerde, karmaşık Rus toplumunun protokol kurallarını ve St. Petersburg'un ince zevklerini vahşi bir yurda ve özgür bir halka dayattığını görüyoruz: dağlardan gelen top seslerine rağmen günlük sohbetler, çay fincanlarının şıkırtısı, karılan kartların hışırtısı, sürekli mırıldanmalar...
Yeni kavuştuğu bu doğanın gerçekliği (ve bütün doğayı temsil eden Kazak kızı Marinka) karşısında başı dönen Tolstoy kaçtığı dünyadan nefretle bahsediyordu.
