Ben insanları çok severdim, çok severim. Çok saftım bir zamanlar, inandım, kandırıldım. İnsanları çok severdim, inandım, kandırıldım ama sevildiğim kadar sevilmedim. Karım'a, vatanıma, milletime, dostlarıma köpek gibi sadıktım. Belki ondan ötürü köpek yerine sayıldım. Yetmişim'e 1 yaş kala teşhisimi koydular. Bütün bu saçma şarkıyı baştan sona çizip yeni bir şarkıya başlayacaktım müsade etmediler. Bana deli dediler. Şimdi bütün gece, bütün gece herkes mışıl mışıl uyurken ben gözümü kırpmıyorum. Mırıl mırıl, mırıl mırıl koza ören bir ipek böceği gibi yeni bir plak dolduruyorum, ama bu seferki sahibinin sesi değil vicadinin öz sesi. Bütün bu dünyaya karşı.