Çekip gidene her şey mizâh,
Kalıp bekleyene her şey şiirdir...
Okullar artık televizyon tarafından özürlü hale getirilmiş çocuklarla dolu. Öğrenme güçlüğü veya dikkat eksikliği gibi sorunlar günümüzde çok daha fazla teşhis ediliyor. Çocukları okullarda tutmak eskisinden daha zor. Beyin, televizyonun zehirli etkisiyle hıza alıştırılıyor. İmgelerin hızla değiştiği, şeylerin patladığı, şiddetin sıradanlaştığı, dilin giderek daraldığı bir medya ortamı içinde çocuklar; ders çalışmak, kitap okumak veya düşünmek gibi yavaşlık ve dikkat gerektiren eylemleri yapamaz hale geliyorlar.
Çok güzel hareketlerde küfür edilince neden alkışlanıyor anlamıyorum insanların beynini sorguluyorum bu nasıl mizah ya terbiyesizlikten başka birşey değil 🤦♀️
Genet kendini "kesinliklerin akışı içinde" (René Char) görmüyordu; bundan çok uzaktaydı, her şey ona karmaşık geliyordu, sevdikleri hariç, herkes ve her şey karşısında kuşku besliyordu. Böylece, bir aşırılıktan diğerine geçiyor ve bu onu rahatsız etmiyordu. Verilmiş sözün adamıydı o; çok ender verdiği sözün. Gerisi, imza, sözleşme, vaat, bunları alaya alır ve gülüp geçerdi.
Sayfa 7Kitabı okudu
"İşte böyle sevgili Wilhelm, dünyada en çok çocukları kendime yakın buluyorum. Onları seyrederken, en ufak şeyde bile, gün gelip de çok ihtiyaç duyacakları tüm erdemlerin, tüm güçlerin mayasını görünce, inatçılıklarında gelecekteki tutarlılığa ve karakter sağlamlığına, yaramazlıklarında dünyanın tehlikelerine teğet geçen mizah ve umursamazlığa bakınca, her şey öylesine bozulmamış, öylesine bütünlük içinde ki! O zaman hep ama hep insanların kılavuzunun şu altın sözünü yıneliyorum: "Onlardan biri gibi olmazsanız!" Böyle olduğu halde dostum, bizimle eşit olan, örnek almamız gereken çocuklara biz kul muamelesi yapıyoruz. Hiçbir istekleri olmamalı! - Sanki bizim yok mu? Peki bizi ayrıcalıklı kılan şey ne? - Çünkü biz yaşça daha büyük ve daha akıllıyız!"
Sayfa 27
