Platon'un mizaha ve kahkahaya yönelik itirazlarını Hristiyan düşünürler ve daha sonra Avrupalı filozoflar devraldı. Kutsal Kitap'ta
kahkaha sıklıkla bir husumet kaynağı olarak anıldı ve manastırlarda, kahkaha mahkûm edildi. Ortaçağda düşünce reformu meydana
gelirken, mizaha bakış hiç değişmeden kaldı. Püritenler mizahı ve kahkahayı hor gördüler; on yedinci yüzyılda İngiltere'de Püritenler
iktidara gelince komediler tamamen yasaklandı.