Sabitlenmiş gönderi
Onun gibi kalpsiz birine tutulduysam Allah benim de belamı versin.
Sedef Yankı SarmaşıkKitabı okudu
Mesaj kısa ve özdü.
"𝑴𝒂 𝒑𝒆𝒕𝒊𝒕𝒆."
İsmim Maya, diye anımsadım.
İsmim Amelya.
Ben geceye doğanım.
Ben geceyim.
Ben onların zihniyim.
Okur Takip Önerileri
Fetih Yargıcı'nın karşısında... Maya Efnan.
...
- Zihnime girmene izin vereceğim. Böylelikle beni daha çabuk öldürebilirsin.
...
Planı buydu. Kumral vazgeçmişti. Planı zaten ölmekti.
...
- Yankı'nın merdivenlerde, 'sonunda çiçeğini bulmuşsun' dediğini hatırlıyor musun?
Sana, aşeka dediğimi hatırlıyor musun?
Aşeka.
Bir ağacı saran, besinini ağaçtan alan ve zaman içinde ağacı kurutup öldüren sarmaşığa denir.
+Senin yanında gördüğüm ilk kabusu hatırlıyor musun?
Bunu görmüştüm. Benim yüzümden yok olduğunu, gözlerindeki ihaneti... Bana olan nefretini...
- Benimle kalsan sana sıkı sıkı sarılırdım, kâbuslar gördüğünde seni uyandırırdım. Gözyaşlarını silerdim, senin için, ruhun için savaşırdım. Ama sen beni bıraktın, Maya.
+Yapmadım. Ben seni bırakmadım. Benim, senin tarafından bırakılmamaya ihtiyacım vardı yalnızca. Bana söz vermiştin, beni kendimden bile; düşüncelerimden bile koruyacaktın. Yapmadın, Kumral.
...
Kazanan, Maya Efnan!
°Hayatım boyunca hiç bu kadar kaybetmiş hissetmemiştim.°
Sayfa 339Kitabı okudu
+Birileri sana keşke kavga etmeyi de öğretseymiş küçük kız.
- Emin olabilirsiniz, majesteleri. Öğrettim.
Sayfa 325 - Armoni AlsancakKitabı okudu
Aç artık gözlerini. Benim adım Amelya Efnan, ben senin en büyük korkunum. Ve yemin ederim senin sonun olacağım.
Sayfa 323 - Amelya EfnanKitabı okudu
Gözlerim sonunda onunla buluştu. Gördüğüm tüm manzaraya rağmen ilk defa ağlamak istedim o an. Doruk Ilgaz'ın varlığımı hissetmiş gibi bana dönen mavilikleri birkaç saniyeliğine şaşkınca irileşti. Bakışları çok kısa sürede olağan bir rahatlık ve bariz bir sevgi ışıltısıyla aydınlandı.
Sayfa 321 - MayaKitabı okudu
Bu, uzun zamandır ona ilk kez Maya Efnan gibi baktığım andı. Ve daha da ötesinde ona ilk defa ve tepeden tırnağa Amelya Efnan olarak bakıyordum.
Ölüm'ün öz kızı...
Cesaret çiçeğinin suyuyla yıkanan kız...
Avcıların avcısı...
Sayfa 318 - Amelya EfnanKitabı okudu
Bununla yaşayamadım. Doruk Ilgaz'a bir şey olması, onun ölümüne sebep olduğum düşüncesiyle bir dakika bile yaşayamazdım.
Sayfa 313 - Maya EfnanKitabı okudu
"Doruk!" dedim dudaklarımın arasından. Hayır... Ne olur, bunu yapmamış olsun. Haber onlara kadar gitmemiş olsun. Ayaz duyduysa, Yankı duyduysa... Tanrım ne kadar aptaldım. Bunu nasıl atlayabilmiştim? Elbette intikamımı almak isteyecekti. Elbette öldüğüme inanmayacaktı, inanmak istemeyecekti. Gözü dönecekti. Aklını kaçıracaktı. Herkesi, önüne gelen her şeyi ateşe verecek kadar kararacaktı gökyüzü mavisi gözleri... Sonu olacaktı. Önce karşısına çıkan herkesin, sonra da kendisinin.
Sayfa 312 - Maya EfnanKitabı okudu
Ruhumu görmüştü. Bana bakıp ruhumu görmüştü. Ne kadar yara aldığımı, kaç kere ihanete uğradığımı; hepsini görmüştü.
Kusursuz. Ona yakışacak kadar ihtişamlı intikamı, benim yaptığımın onlarca misli ihanetiyle mühürlenmişti artık ikimiz arasında. Ben onu, o trenin vagonunda bir kere bırakmıştım ama o beni binlerce defa yaralamaya doymamıştı.
Sayfa 306 - Maya EfnanKitabı okudu
Maya Efnan.
Çaresizliğin soyadı.
Terk edilişlerin ülkesinde, çırılçıplak ortada bırakılmış gece saçlı kız. Güzel siyah.
Gözlerinin derinliğinde dünyanın tüm acılarına meydan okuyan, biraz sevgi kırıntısı için dünyayı yerinden oynatan kız.
Bütün insanlığın umudu sanılırken, iki dünyayı birbirine düşürüp hayatları zindan eden küçük çocuk.
Ve şimdi, kanlar içinde yerde yatarken dünya kilometrelerce öteye yuvarlanmış, güneş doğmayı bırakmış ve ay bile geceye küsmüştü. Kelimelerin canı tükenmiş, yağmur toprağa sırtını dönmüştü.
Sayfa 301Kitabı okudu
Duruşumu dikleştirmek için bir hamle yaptım ancak Pars, engel olarak duruşumuzu korudu. Ben neredeyse çenemi ona yaslamış, kendimi bırakmışken o bir kalkan gibi beni sarmıştı.
Sayfa 289 - Maya EfnanKitabı okudu
Birinden hoşlanmam... Bu söz konusu dahi olamazdı. Öyle değil mi?
O esnada çok daha başka şeyler düşündüm, hayatım boyunca sadece yanı başımda olduğu için Doruk Ilgaz'a duyduğum o ismi olmayan şeyi, daha önce hiç birinden hoşlanmadığımı. Hoşlanmanın hatta âşık olmanın bile ne demek olduğunu bilmediğimi... Ben sadece Doruk'u biliyordum, onun mavi gözlerini, sürekli onu beklemeyi, onu görünce mutlu olmayı, sesini duyunca rahatlamayı, koşulsuz güvenmeyi... Aşk, sevmek ya da hoşlanmak gerçekten bunlar mıydı, doğru olduğunu düşünmek miydi yoksa... Yoksa karanlık bir boşlukta savrulmak, bile isteye örümcek ağına koşmak, hür iradenle yanlışın ortasında kalmak mı?
Sayfa 287 - Maya EfnanKitabı okudu
- Maya Efnan benim ve onu her zaman bulurum. Nereye giderse gitsin. Bundan şüphen mi var yoksa?
+Belki.
°Bundan tek bir an bile şüphe duymadım. Beni her zaman buşacağından adım gibi emindim.°
Sayfa 284 - Fetih / MayaKitabı okudu
Gözlerin... Dipsiz bir kuyu gibiler.
Sayfa 283 - Fetih YargıcıKitabı okudu